дзеткі-пагодкі

  • Автор темы незарегистрированный
  • Дата начала
Н

незарегистрированный

Guest
Добры дзень!
Я чакаю другое дзіцятка, першаму год. Загадзя хацелася б падрыхтавацца да магчымых праблем з дзеткамі, розніца ва ўзросце якіх будзе паўтары гадочкі. Можа параіце канкрэтную карысную літаратуру? Бо пасля, адчуваю, не будзе часу чытаць, шукаць парады ў кансультантаў па інтэрнэту. Ды ўвогуле праблемы лепш пазбягаць, чым вырашаць)

і другое пытанне.
Зараз сын капрызуліць часам, я намагаюсь не зрывацца - проста, калі не магу трываць - маўчу, сіжу побач. Ад гэтага яшчэ горай становіцца. Асабліва дасталі канцэрты ўначы (спіць у ложку, прыстаўленым да нашай канапы). Муж гадзіну можа хадзіць супакоіваць - перакладаеш - і зноўку енк. ГВ прыйшлося скончыць месяц таму. Можа яму ўвагі не хапае, што ў год прымушае так нервавацца? Як рэагаваць? Прыклад - сёння селі кушаць, паставіла перад ім талерку, пакуль сабе ежу гатавала. Сын кушаў, корпаўся - падсела да яго, узяла лыжку, не супраціўляўся (увогуле кушае добра, і любіць, калі яго кормяць). У рот патрапіў крыху больш буйны кавалк бульбы, ён выплюнуў гнеўна - і ў крык. Выкінуў лыжку, талерку. Размазаў усё па стале, больш не стаў есці. А ўчора бульбіны такія ж цалкам браў і еў..
Праўда я ад нараджэння зусім не заўсды магу сказаць, з-за чаго бухцёж.. Калі знаходзім прычыну - усё добра, калі не паспеў да гістэрыкі - ужо нічога не дапаможа. А як сабе весьці пад час гістэрык??
 

Наталья Белая

психолог
Добрый день!
Понимаю ваше разочарование.
Скажу честно, мне настолько сложно воспринимать белорусский язык, да еще такой грамотный как у вас(такое редко слышу), что возникли сложности как ответить, думала написать в личку, но ника до сегодняшего дня не знала.
Извините.
Если вы сможете ответить мне на русском, я буду благодарна.
Про истерики.Ребенок может чувствовать ваше состояние.Если, например, вы нервничаете или просто устали, раздражены он четко улавливает это.Иногда можно принять истерику, как сигнал обратить внимание на себя и свое состояние.
Можно , как вы и делаете,если я все верно поняла, просто быть рядом и помочь пережить этот момент.Не всегда стоит активно утешать и успокаивать, но можно заинтересовывать чем-то необычным, использовать голосовые интонации, смех.
Что касается возможной ревности и переживаний ребенка от рождения брата или сестры, то важно уделять внимания не меньше. чем сейчас, не отталкивать ребенка, когда заняты с младшим, если есть возможность много тактильного контакта, должно быть какое-то индивидуальное время.
По поводу литературы .Книг сейчас очень много и в каждой есть что-то, что полезно и важно.Я поищу то, что вас интересует, позже скину.( хотя, не забывайте, что я в интернете сейчас раз в неделю, до сентября).
Еще раз примите мои извинения.
Успехов.
 

Nadzeyka

New member
Добрый дзень! Дзякуй за адказ!
наконт мовы: адказваеце, на якой вам зручна. Рускай мовай я валодаю :).
Наконт мовы маіх постаў, калі можна, я б прытрымлівалася той, на якой размаўляю. Бо ў іншым выпадку для мяне гэта будзе крокам назад. Каб Вам не было так складана – пераклады ў прыват буду пісаць).
добра разумею вас, калі на працы трэба не толькі думаць, што адказаць, але яшчэ і намагацца зразумець, чаго ад вас патрабуюць. І ўсё ж..

Калі мама і тата дома адныя (напрыклад, размаўляюць на роднай мове), а выходзяць на вуліцу ці інтэрнэт, і ператвараюцца ў другіх, то таксама не лепшы прыклад для дзетак. Так? Я раблю сабе саступкі (у паліклініке, бо ну яго - і так пытанняў хапае, але і за гэта сорамна).
З пытаннем моўным у нашай краіне цяяяяжка. Калі просяць людзі - перакладаю, тлумачу, перахажу на рускую(ну мала лі, 1 год тут).
Хаця калі ты адукаваны чалавек, то вывучыць мову краіны абавязаны - хаця б на ўзроўні разумення (што ўвогуле не складана).
А то мне сорамна слухаць было, калі па радыё культура была праграма-размова, прысвечаная перакладам твораў Астрыд Лінгрэн на бел мову.Запрошаны былі пасол Швэцыі і нехта з нашага міністэрства культуры. Вядучая задае пытанні на бел, пасол ШВЭЦЫІ!!! адказвае на выдатнай бел мове, а наша цёця з міністэрства КУЛЬТУРЫ па-руску. Ну хаця б нагода сустрэчы была іншая, ці вядучая па-руску размаўляла..:tomato:

Дарэчы, я не ведаю, як правільна пасля будзе адказваць на пытанні дзяцей, а чаму гэты чалавек не разумее беларускі? Знаёмыя, у каго дзеці больш старэйшыя, прайшлі праз гэта. Адказвалі, што дзядзя невук. Не вывучыў у школе. З аднаго пункту погляду, для дзіця добра – яго неяк вышэй ставіш. З другога, я не шаную сродкі, калі свае плюсы паказваеш за кошт прыніжэння другога. Але як правільна адказаць, шчэ не ведаю. Як спыніць дзіцячыя здзекі-пытанні, ведаю. Таксама падказалі. Дзяўчынка знаёмых хутка вывучыла,як на ўсе закідоны ў пясочне адказваць: “Я беларуска, а ты хто?”. Дзеткі бягуць да бацькоў пытацца..

У народаў прынята ганарыцца сабой, захоўваць усё, што засталося ад прадзедаў, паважаць астатніх. У нас з першым праблемы.
Пра палітыку не хочацца размаўляь. Народ мае тое, што заслугоўвае. Адзінае, што я хачу ад сваіх дзяцей - каб яны не былі "масай", якую не цікавіць хто мы і што мы, якой проста прамыць мазгі. Каб маглі адрозніць тое, што па тэлебачанню паказваюць, ад таго, што існуе на сам рэч. Каб бачылі, што існуюць такія вось бацькі, а існуюць таксама добрыя і дрэнныя іншыя. У іх будзе з чаго абіраць. [FONT='Times New Roman','serif']Проста памятаю выпадак, як былі ў паходзе - вандравалі па гістарычных мясцінах. У нейкім гарадочку падышла да нас бабулька старэнькая. Мы ўсе з вялізнымі турыстычнымі заплечнікамі. І бабуля запыталася: “ а гэта там у вас амерыканскія палаткі?”. Мы доўга смяяліся.. Краіна тады рыхтавалася да мясцовых выбараў.. :russian:


 

Nadzeyka

New member
Вы, хутчэй за ўсё правы, наконт таго, што дзіцё на мой унутраны стан рэагуе. Знешне я стараюся не паказваць, але кожную раніцу чакаю капрызаў. Ну чаго ён са слязьмі ўстае? Супакоім, муж ходзіць з ім, шторы-фіранкі рассоўвае. Я нармальна рэагую на капрызы, калі шчэ бачу з-за чаго яны (стаміўся, не выспаўся, дамой ісці не хоча). А калі на роўным месцы (еў, тыкнуў пальцам – “!піць дай”, я пакаштую ці не гарачае, ён у гістэрыку) – тады яго на падлогу спускаю, сама сажуся побач, а дзіцё шчэ больш крычыць. А я ўнутры злуюся(((. Прычым такое толькі пасля сну бывае.. Ды нагода кожны раз новая. Магчыма таму, што прыйшлося ГВ скончыць паўтары месяцы таму. Раней прачынаўся і да грудзі адразу.
Чытаю, што да нараджэння другога, трэба старэйшага самога засынаць навучыць. Як? Я з ім гадзіну побач магу праляжаць, ён будзе перакладацца туды-сюды, больна ў жывот пінаць выпадкова. (у мяне тады нейкае пачуццё ўзнікае благое – трэба дзіця ў жываце берагчы). Бяру на рукі – засынаем хутчэй.
А так у мяне сынка – сонечка :give heart:. Бегае, усім знаёмым-незнаёмым усьміхаеццаа:) Шчэ б засынаў і прачынаўся без скандалаў, зусім бы клапот не было). Але гэта, відаць, шмат у каго (праглядала вашыя тэмы, бачыла пытанні з капрызамі пры засынанні-прачынанні).

Яшчэ турбуюся, ці не будзе якіх наступстваў, што зарана ад грудзі адвучыла. Шмат чытала, як гэта істотна, як патрэбна для дзіця.. Зараз вінаватай сябе не лічу, але сына шкада.
 
Сверху