Потому что я про Украину вообще не говорила
Ну я ж паясніла, што не ты. Што гучала ў тэме.
Неяк крыва пішу, значыць.
5 разоў паўтарыла, што пытанне не да цябе. Проста словы твае на думку навялі.
А ў цябе пыталася: можа ты ведаеш , чаму так атрымліваецца, што тое, што на Украіне добра, у нас - жах-жах?
Проста меркаванне тваё, чаму так у нас (не ў цябе канкрэтна, а ў нас ў краіне, у нас, беларусаў, калі ў агульным і цэлым браць) так атрымліваецца?
І гэтае пытанне рытарычным назвала.
Фуххх...што ж так цяжка ў нас ідзе.
Опять же-"у нас" это без меня,пожалуйста.
Дык і без мяне.
Але я не выключаю сябе з супольнасці беларусаў. У сэнсе па-свойму выключаю, але адказнасць падзяляю. І задаюся пытаннем, чаму так
у нас у краіне адбываецца.
Ад таго, што кожны скажа - гэта без мяне, агульная сітуацыя не зменіцца.
Гэта не да мяне= мяне тут няма. Я ў доміку. А вы як ведаеце.
У канчатковым выніку яно так і ёсць. І ў мяне ў тым ліку. Бо іначай не атрымліваецца.
Але ў выніку маем адсутнасць нацыі. І наяўнасць паасобных людзей, кожны з якіх "гэта без мяне".