А наша настаўніца - таксама педагог з вялікім стажам - не рабіла ніякіх дзеяньняў па ацэньваньню вучняў ў першым класе. У нас быў плякат з кветкамі - кожная кветка -вучань нашага класа. І ўверх ад гэтай кветкі ішлі абсалютна адннолькавыя смайлікі, якія дзеці атрымоўвалі за расказаны верш/зроблены праект/іншы адметны факт. То бок адзначаўся толькі сам факт актыўнасьці дзяцей, а не ступень якасьці гэтага факта. Пра ўсё тое, што трэба падцягнуць, гаварылася бацькам у прыватнай гутарцы. І ведаеце, у канцы навучальнага года ўсе дзеці справіліся з праграмай. І гэта пры тым, што ў нас у класе навучаньне вядзецца па-беларуску, а гэту самую беларускую мову палова вучняў першы раз у жыцьці пачула толькі 1 верасьня.Наша учительница (педагог с большим стажем) как-то высказала свое мнение по поводу отсутствия оценок, сказав, что она уже замучилась лезть из кожи вон, придумывая очередную порцию стимуляторов для детей - сердечки всех цветов, звездочки, пчелки-бабочки, листочки-цветочки и т.д.
Дети радуются, что им дали что-то (каждому ведь что-то дают), но тем не менее все знают, что синее сердечко получает тот кто хуже написал, а красное тот кто лучше.
Т.е. оценивание все равно происходит, но оно такое закамуфлированное, не явное.
гэтыя вашыя словы базуюцца на вашым асабістым вопыце, ці на словах мам, якіяну да, ну да...
Дык па-першае, гэта мамы імкнуцца аддаць дзіця ў больш "сільны" па іх меркаваньню клас, а не дзеці робяць такі выбар.стремятся в более сильные классы, да даже группы в саду, чтоб "тянулся".
Па-другое "все говорят, ну и вы говорите(с)".
Канечне, у нас ва ўсих разумныя дзеткі, у якіх нармальная самаацэнка і крэпкая психіка. І посьпехі таварышаў стымулююць іх на вучэбныя подзьвігі. А калі, раптам, не... І пачынаюцца "я не пайду ў школу, я нічога ня ведаю, у Машы адны дзясяткі, а ў мяне заўсёды сямёркі". І настаўніца, як на грэх, уся такая "за соц.спаборніцтва"... І адміністрацыя пільна сочыць за рэйтынгам... Што тады? У лепшым выпадку пачынаюцца размовы, што адзнакі - не галоўнае, у жыцьці.
Па-трэцяе. Я не стаўлю мэтай кагосьці тут пераканаць. Але з вопыта магу сказаць так. Максімалізм - гэта не абавязковая "опцыя" ў характары дзіцяці. У сярэдняй школе гэта вельмі добра відаць. 5-6 клас - для многіх дзяцей час, калі не працуе ніякая матывацыя. Дзяцінства з яго наклейкамі скончылася, да вуза яшчэ далёка. І тут на першы план выходзіць зацікаўленасьць. Цікавы прадмет і настаўнік - будуць вынікі, Нецікавы - то тут толькі з бацькоўскім падштурхоўваньнем (у самым добрым сэнсе), калі гэты самы максімалізм адсутнічае.
я пра вас і тое, чаго вы заслугоўваеце, нічога не пісала. Калі ласка, не прыпісвайце мне сваіх думак. Мне хапае сваіх.те по-Вашему, я всё-таки заслужила 5, а те, кто слова на лету не схватывают, 10?
Не так даўно на адным з беларускіх рэсурсаў быў артыкул. Там дзяўчына кінула паперку на падлогу ў метро. Ёй указалі на гэта, і ў адказ яна таксама сказала "Мы же не в Германии". Так і жывем па-прынцыпе "сойдет для сельской местности" і ўміляемся посьпехам іншых краін.ой ну слууушайте.... где Германия и где мы.
** Не спрэчкі дзеля. На правах альтэрнатыўнага погляду на адзнакі.
Последнее редактирование: