Психологическая беседка. Архив
- Автор темы Mahima
- Дата начала
- Статус
глянула.) Мне здаецца, што гештальтыстам болей самім падабаецца адчуваць сваю нібыта адметнасць, чым той адметнасці ёсць насамрэч.) Любая супольнасць людзей мае тыя ці іншыя адметныя словаўтварэнні, і гештальтысты ў гэтым сэнсе ад іншых нічым не адрозніваюцца. Хутчэй па гэтых выразах яны ідэнтыфікуюць "сваіх". Ну і па гэтых жа выразах можна ідэнтыфікаваць саміх гештальтыстаў. ) Прычым, выключна імхо, не заўсёды гэта плюс.)
Асабіста мяне крыху бавяць гэтыя спецыфічныя "крываватыя" выразы, якія, зноў жа імхо, не столькі ўплываюць на сутнасць, колькі на форму, і як па мне, не заўсёды ў плюс.
Вось гэта, прыкладам:
сутнасць адна з
і асабіста я нават аддала б перавагу другому. ) Там больш натуральнасці і нязмушанасці, на маё ўспрыманне. Чыстая эмоцыя, не абцяжараная доўгімі роздумамі. Гэта зразумела, знаёма і таму нармальна ўспрымаецца.) А ў першым варыянце мне чуецца штучнасць, мудрагелістасць, узважанасць, мэтанакіраванасць, то бок гэта не проста чалавек пад уплывам эмоцыі выказаў тое, што адчувае, а мэтанакіравана, роўна, добра абдумана прад'яўляе табе штосьці сваё. Так і хочацца тут адказаць:
п.с. я не гештальтыст, але звычайна пытаюся "ну як вы?", "як вы там?" і падобнае.))) І без усялякіх падведзеных пад гэта прыгожых баз.
k_ja_ra, человек один может беситься, а другой нет на одни и те же действия. Реакция субьективна. Поэтому я-высказывания более реальны, ведь не говорящий бесит, а это тупо реакция оппонента.
Другое дело, что большинство привыкло на другого стрелки переводить, а не отвечать за свою реакцию.
Другое дело, что большинство привыкло на другого стрелки переводить, а не отвечать за свою реакцию.
гэта сапраўды так. Думаю, з гэтым ніхто не возьмецца спрачацца. Разам з тым, калі, скажам, у транспарт заходзіць чалавек і пачынае гучна размаўляць, звычайна туды азіраецца ўвесь аўтобус. Нягледзячы на суб'ектывізм рэакцыі. Значыць, апроч суб'ектыўнай рэакцыі, ёсць штосьці, што выклікае аднолькавую рэакцыю большасці?
але ў абодвух выказваннях ёсць дадатковыя словы апроч "ты" і "я". У першым выпадку (У меня к тебе глухое раздражение) гэта словы "к тебе", у другім (По правде сказать, ты меня бесишь!) "меня". На мой погляд, яны якраз і ураўнаважваюць сэнсы.
Калі б было "у мяне раздражненне" - гэта адно. Але не, "у мяне раздражненне да вас". І вось гэтае "да вас", імхо, вызначальнае. Роўна як "ты раздражняеш мяне". То бок не ўвогуле раздражняеш, а менавіта мяне. Вось тут і праўда гульня слоў, імхо. Але такая гульня, якая робіць мажлівым лічыць першае добрым і правільным, а другое - пераводам стрэлак.
думаю, такога ёсць. Гэта прырода чалавека. Для псіхікі спакайней бачыць прычыны і віну не ў сабе, а вонкі. Але глядзіце. Калі людзі пачынаюць рэагаваць на чалавека ў транспарце, які кажа гучна, а ён кажа ім у адказ - "дык гэта ж ваша рэакцыя! я тут пры чым? не рэагуйце!" Хіба ён не пераводзіць стрэлкі? хіба ён адказвае за сваё? за свае рэакцыі?
Яшчэ прыклад. Вы пісалі і пішаце, што вось, маўляў, прысутныя даюць ацэнкі. Я думаю, гэта сапраўды так і ёсць. Я, прыкладам, амаль увесь час так ці іначай ацэньваю чытанае, месцамі гэта і пішу - то бок даю свае ацэнкі. Дык калі рэакцыя суб'ектыўна, і трэба адказваць за сваю рэакцыю, а не пераводзіць стрэлкі на іншага, то чаму вы так не вітаеце ацэнак? Ваша ж рэакцыя ў вашых руках! ) Не рэагуйце на іх, і справе канец. Не?
проявление - оглянулись - общее. И то далеко не все оглянутся. А мысли и чувства при этом могут быть самые разные.
разные смыслы совсем. Ты раздражаешь и Я раздражена. В первом случае Ты перестань что-то делать, чтобы мне не раздражаться. Во втором я сама определяю, что мне делать с происходящим.
он ответственен за свое поведение.
За реакцию других он не ответственен в том смысле, что не он определяет, какая она - раздражение или любопытство.
гэта было б так, калі б гэта не прад'яўлялася суразмоўцы. У тым месцы, дзе гэта гаворыцца суразмоўцы, "я сама вызначаю" ужо знікае. Імхо. У гэтым месцы суразмоўца ўцягваецца ў гэта аўтарам выказвання. І вось з якой мэтай - пытанне. Мне здаецца, што роўна з гэтай жа:
-----
згодная. Тым не менш рэакцыя агульная (ці амаль агульная) ёсць. То бок ёсць нейкі аб'ектыўны фактар тут, апроч суб'ектыўнай рэакцыі кожнага.
згодная.) Але за сваё такі адказны.)
дапішу.
Пры гэтым "ты меня бесишь!" можа быць проста эмацыйнай рэакцыяй, пры тым, што чалавек цалкам сабе разумее і лічыць, што ў канчатковым выніку "я сама определяю, что мне делать с происходящим".
То бок ключавым, на мой погляд, ёсць не тое, які склон выкарыстаць у фразе, а ці выказваць гэта суразмоўцы ў прынцыпе. Калі ты не выказваеш - гэта "я сам вызначаю". Выказваеш - уцягваеш у гэта яго. Так ці іначай.
Последнее редактирование:
я не вижу предъявления. Вероятно, тебе больше нравится совсем обезличенное типа "Меня раздражает, когда берут мои вещи"?
Но иногда имеет смысл говорить конкретнее.
реакция в смысле обратить внимание. Но чувства как реакция могут быть самые разные. А так-то понятно, что, прикоснувшись к горячему, каждый отдернет руку. Рефлекс. А вот что при этом ощутит - раздражение, бешенство или ничего - это уже сугубо субъективно.
конечно.
вообще не факт. Можно молча обвинять всех и вся.
так. Я лічу, што такая форма не накладвае на суразмоўцаў ніякіх ні абавязкаў, ні чаго падобнага. Чалавек прачытаў, пачуў і пайшоў далей. Калі гэта яго не тычыцца, ці ён думае, што не тычыцца - ён прайшоў міма. Калі адчувае, што тычыцца, у яго ёсць мажлівасць гэта проста ўзяць сабе на заметку і ці ўлічваць ці не ўлічваць на будучыню, ці ўвогуле плюнуць на гэта, бо няма чаго прыслухвацца
ці мала чаго каму не падабаецца.) Апроч гэтага, ён можа зрэагаваць на гэта ўголас, а можа проста пачуць моўчкі. У яго безліч варыянтаў. А калі табе кажуць "у мяне да цябе раздражненне", то так ці іначай гэта цябе тычыцца. Так, ты можаш прапусціць і пайсці далей, але цябе гэта ЎЖО закранула. Наўпрост прычым.у артыкуле было напісана аб тым, што "ў мяне да цябе раздражненне" прыйшло па эл.пошце. Па пошце! Гэта не прад'яўленне? не мэтанакіраванае прад'яўленне? Ну і што, што "ты" замянілі на "я"? Што гэта мяняе ў гэтым кантэксце?
можна.) Але гэта ўсё адно "я сам вызначаю". Як мінімум, таму, што іншы пра гэта проста не ведае.)
ну вот в этом случае и стоит конкретизировать, ИМХО. Устранить проблему непонимания.
как? Раздражение-то у меня.
молчание не означает, что о моем раздражении никто не знает
але я як бы яго прычына, выходзіць. Іначай чаму "у цябе раздражненне да мяне" Калі раздражненне ў цябе без майго да гэтага дачынення, то там слоў "да цябе" не будзе.) Будзе проста "я раздражнёная" ці " у мяне сёння раздражненне". Я так гэта разумею.
маеш на ўвазе, што ты ўсё граміш вакол сябе, не называючы імёнаў?
Ну што ж.. ты ў сваім праве.) У цябе раздражненне і ты даеш яму выхад. Пры гэтым ніхто з суразмоўцаў за гэта апроч цябе не адказны. Прынамсі ты нікога ў гэта не ўцягваеш. Адзінае, граміш - будзь гатовая, што табе адкажуць адпаведна. Я думаю так.)дык а можа чалавеку гэта і не трэба? Нашто навязваць яму сваё разуменне неразумення?
Было б трэба - ён бы адгукнуўся.
Точно вы его причина, но в этом нет вашей ВИНЫ.
Представьте, например, у меня была бы устойчивая 3 по бел. мове и я бы с трудом понимала, что вы пишете - приходилось бы копировать каждое ваше сообщение в гугл переводчик, чтобы понять и ответить. "Меня раздражает то что вы пишете на мове" , причина в том что вы пишете на бел. мове, но вашей вины здесь нет, и полностью мое решение что делать с этим раздражением.
P.S. Пример умозрительный, мне нравится как вы пишете на мове
.а нашто вы пра раздражненне тады пішаце? ) Ці ўсё ж спадзеяцеся, што я такі перайду на рускую пасля вашых слоў? )
k_ja_ra, да куча причин, чтобы например вы понимали как мне трудно дается общение, но хочется его продолжать, чтобы вы видели причины некоторого недопонимания с моей стороны.
Причины не всегда негативны в отзыве во-первых, во-вторых не всегда предполагают действия с другой стороны.
Хотя не спорю есть люди, которые не умеют выражать свои просьбы к другому в иной форме.
Причины не всегда негативны в отзыве во-первых, во-вторых не всегда предполагают действия с другой стороны.
Хотя не спорю есть люди, которые не умеют выражать свои просьбы к другому в иной форме
.ну если ты взяла мою вещь, то причина в этом, да. У меня не просто сегодня раздражение, а по конкретному поводу все же
ну так сразу нет
)) но показать человеку свое раздражение, не говоря о нем, очень легко. И как по мне, так это в сто раз хуже проговаривания.как это? Громя все вокруг - никого не втягиваю? Наоборот, ИМХО. Втягиваю ничего не понимающих людей.
Навязывания в такой формулировке нет. Это просто обозначение того, что некие действия человека вызывают у меня такие и такие чувства. Обратная связь - нормальное явление для улучшения коммуникации, ИМХО. Не хочет человек ничего с этим делать - не сделает. Но будет знать, что между нами возникли проблемы. И решать, что с этим делать или не делать.
дзякуй. Цалкам дапускаю такі варыянт. Але.... на мой погляд, "мяне раздражняе, што вы.." не самы лепшы варыянт, каб сказаць аб тым, што вы насамрэч якраз зацікаўлены ў камунікацыі. Тады пішуць неяк так "вы прабачце, але я месцамі вельмі цяжка вас разумею."
Але ок... можа сапраўды і тут мы ўсе настолькі розныя, што камусьці выказванне аб сваім раздражненні да кагосьці падаецца цалкам сабе добрым тонам і нават пазітыўным стаўленнем да суразмоўцы.
п.с. я зразумела, што мы кажам аб прыкладзе і абстрактна.
то бок мне ўсё ж належыць вярнуць рэч, правільна? Таму ты і паведамляеш мне аб сваім да мяне раздражненні. То бок у твайго паведамлення ёсць дакладная мэта: "Ты перестань что-то делать". Хіба не?
ок.) дзякуй.) я аб гэтым падумаю.)
можешь и не возвращать
В Я-высказывании нет требования от другого. Есть описание возникших ощущений. Возвращать или нет - твое дело.
- Статус