Татраландия - семейный 57евро плюс на второго ребенка? Туда на сколько полдня, думаю, выше крыши?
Так.) Менавіта так. Маёй старэйшай ужо, праўда, 12 ёсць. Але мы ўзялі грэх на душу і сказалі, што яшчэ толькі будзе.
Мы паехалі ў 16.00. Да 20.00 былі без сілаў ужо. ) Муж дык увогуле ногі да мазоляў пасціраў, бегаючы знізу ўверх. ))) Па сёння з пластырам ходзіць і кульгае крыху.)))) Так што пасля 16.00 - гэта вельмі добры варыянт. І сонца не так паліць, і людзей меней (яны паступова пасля 16.00 сыходзяць) і танней крыху. Самыя класныя горкі - з лодачкамі. Гэта проста клас! І пасля 17.00 чакаць іх не трэба ўжо зусім. Катайся - не хачу.
І басікі з гідрамасажамі ва ўсе кропкі цела - фантастыка. Астрал поўны.
Татры - чароўныя.
Мы хадзілі па наступных маршрутах:
1) Штрбске плесо - Вадапад Скок (уключаючы плесо над скокам, гэта крыху вышэй над вадападам)
2) Стары Смакавец - Гребенок (лановкой - канатной дарогай па славацку) а там па маршрутах згодна з указальнікамі да вадападаў - іх тры: Обровскі, Длгі, вадапад Студзёнага патоку.
3) Татранская Ломніца - Скальнатэ (скалістае) плесо- Ломніцкае седло. Гэта, адна з самых цікавых частак паездкі. Там цэлая сукупнасць канатных дарог (лановак). Спачатку на вагончыку з Татранскай Ломніцы да "станцыі" Start. Там перасадка на наступную лановку: Старт - Скальнатэ плесо. Ад плеса (плесо - возера) можна вагончыкам падняцца на самую-самую вяршыню 2 634 м на так званы Ломніцкі шціт, а можна двухмясцовай сядзелкавай лановкай (ногі вісяць, як кажуць мае дзеці) на так званае Ломніцкае седло - гэта прыкладна пасярэдзіне паміж плесам і шцітом. Шчыра скажу - на шціт мы не паехалі. Я толькі фоткі ў нэце паглядзела - і мне ўжо кепска зрабілася. Вагончык едзе проста над прорвай (пропастью). У нікуды.
У аблокі.) Ітам аглядная пляцоўка. Як я зразумела, там нават пахадзіць нельга. Толькі на пляцоўцы пастаяць. Я вышыні баюся. Прычым, як аказалася, не па дробязі, таму туды першапачаткова не планавалі. А вось на Ломніцке седло падняліся і там крыху прайшліся па адным з маршрутаў. Недалёка, праўда. Чыста прайшліся і вярнуліся. І шчыра - мне хапіла.) Вышыня каласальная. Як з самалёта від. І вяршыні гор толькі вакол. У аблоках зноў жа. Малодшая мая ўсё радавалася - марыла пабываць у аблоках.) Я са сваёй фобіяй там ледзь хадзіла.)))
Каля Скальнатэ плесо таксама класна. Пагуляць, прайціся зноў жа ўздоўж якога-небудзь машрута. Там ужо не страшна і проста цікава.)
Назад мы спусціліся да Старта (станцыя лановкі, памятаем). А ад яго паехалі на спецыяльных горных карах уніз па асфальтавай дарозе даўжынёй 2.5 км і агульным спускам на вышыні на 300 м. Вось гэта было проста апафеозам! Не перадаць словамі, як здорава!
Такім чынам, мая парада: браць квіткі ў Татранскай ломніцы уверх да Скальнатэ плесо, а ўніз да Старта і далей на кары. Там ёсць такі набор. Калі трэба, магу адшукаць фота з цэннікамі, дзе гэта ўсё відаць. Бо на месцы, мы, калі шчыра, вельмі доўга разбіраліся.
Квіткі на Ломніцке седло ці Ломніцкі шціт бяруцца і аплачваюцца асобна. На Ломніцке седло можна купіць ужо ўверсе, а не адразу ўнізе. Ці мала, надвор'е сапсуецца ці настрою не будзе.
Дарэчы пра надвор'е. Мы ў першы ж дзень згарэлі ўшчэнд.
Гэта я балалайка. І ведала ж, што ў гарах яшчэ хутчэй чым на моры загараеш, таму нават крэм з сабой брала, а вось затупіла ў выніку. Было не горача ў першы дзень, таму промні сонца ніяк не адчуваліся і не жарылі скуру. Але сонца сонцам застаецца. І мы толькі ўвечары пабачылі і адчулі наступствы ўласнай тупасці. Ікры ног, рукі пагарэлі. А вушы ў дзяцей (ззаду, што з кепак тырчаць) ажно валдырамі пайшлі. Так што будзьце пільнымі і адзявайцеся, як належыць. А то я ўсё здзіўлялася ў першы дзень, што народ адзеты з ног да галавы ходзіць, а не як мы ў майках шортах.
З іншага боку тэмпература чым вышэй у горы - тым апускаецца.
На тым жа Ломніцкім седле яна была +16, на шціце +8, каля Скальнатэ плесо - каля 20. А ўнізе (Татранская Ломніца) +26. ) Гэта там на табло ўсё гэта паказвалася.)
Так што вятроўкі з сабой лепей увесь час мець.
Ну і апошні наш маршрут
4) Штрбске плесо - Попрадске плесо. Толькі стартаваць менавіта ад Штрбскага плеса трэба. Там файнымі ляснымі горнымі сцежкамі ідзеш. Бо калі ад прыпынку на трасе Попрадске плесо ісці - там асфальт увесь час. А хочацца такі аўтэнтычнасці.
Увогуле, калі вы загадзя праз інтэрнет там усё на памяць не вывучылі
, то каб зарыентавацца/разабрацца на месцы, лепей за ўсё, як па мне, у першы ж дзень ехаць на Штрбске плесо. Там зайсці ў Інфармацыю - набраць мапаў і інфармацыйных буклетаў і пайсці па адным з мартшрутаў. А далей ужо планаваць паходы/паездкі зыходзячы з атрыманай інфармацыі. Мне так прасцей, чым у Мінску расшукваць інфармацыю, не ўяўляючы нават, пра што гаворка.
Яшчэ мы ездзілі ў пячоры. Лядовую Добшынскую і найбліжэйшую ад Новай Лесны - Бялянскую сталактытавую. Апошняя не вельмі халодная. Вятроўкі будзе досыць. А ў лядовую уцяпляйцеся. Без пальчатак абысціся можна, а без нармальных куртак, НЕ вятровак - будзе швах.
Вельмі цікава. Каля Бялянскай пячоры ёсць вяровачны гарадок для дзяцей. Вось прам каля паркоўкі - так што не прапусціце. Таму плануйце туды паезду не па абедзе, а раніцаю. Каб і пагуляць спакойна і ў пячору трапіць і дзецям там даць пагуляцца. А то мы прыехалі ў другой палове дня, пра вяровачны гарадок не ведаючы, але дзеці ўбачылі - і давай гаманіць, што палезем. У выніку усё напаўбегам было.) І пячора і вяровачны гарадок. Бо ён да 18.00 працуе.
=======================
О!!!! Так!!! Вялікі асабісты дзякуй фарумчанцы
Вишенка.
За парады, інструкцыі, дапамогу, натхненне і г.д.