Христианство и церковь.Архив

Статус
В этой теме нельзя размещать новые ответы.

Zoryana

Well-known member
Приглашаю всех желающих на концерт, который, уверена, запомнится надолго.
19 апреля 2013 года Праздничный хор Свято-Елисаветинского монастыря примет участие в благотворительном концерте «Всякое дыхание да хвалит Господа».
Концерт начнется в 19:00 в концертном зале главного корпуса Белорусской государственной академии музыки (Минск, ул. Интернациональная, 30); проводится в поддержку строительства храма Богоявления в микрорайоне Лошица (Минск).
В программе примут участие лауреаты международных конкурсов:
А. Шишков (скрипка)
Д. Мороз (фортепиано)
А. Шинкевич (контрабас)
А. Боровиков (фортепиано).

Праздничный хор Свято-Елисаветинского монастыря (регент хора – монахиня Иулиания (Денисова)).​
По вопросу приобретения билетов обращаться по тел.: (+375 29) 750 72 67, (+375 17) 328 59 62 (отдел концертных и специальных творческих проектов, ул. Интернациональная, 30, каб. 318).
http://www.obitel-minsk.by/_oid100099090.html
 

k_ja_ra

Well-known member
Дзень добры.
Як ставіцца РПЦ і праваслаўе да трансплантацыі органаў і аддачы здаровых органаў памерлага чалавека тым, каму яны могуць дапамагчы?
Дзякуй.

і ўздагон... А якое стаўленне да крэмацыі? Ці дазволеная яна хрысціянам?

п.с. толькі без спасылак на аўтарытэтныя крыніцы, калі можна.
Сваё меркаванне, ці сваімі словамі меркаванне царквы, калі яно ўдзельнікам галінкі вядомае.
Загадзя дзякуй.
 

k_ja_ra

Well-known member
У сэнсе пытанні нейкімі іншымі зрабіліся? Ці што ясна?

А па сабжы нічога не скажаш?
 

Igra

БЫТИЕ
Ясна,што задумалася сёння на могілках.Пытанні не сталі іншымі і навошта табе гэтыя адказы таксама зразумелей не зрабілася.Да таго ж не разумею навошта пераказваць меркаванне царквы сваімі словамі,тыпу школьнага выкладу ці што...
Па першаму пытанню-ставіцца дадатна,калі гэта дарэнне,а не купля-продаж.
Па другому пытанню-не забараняецца,калі няма іншага выйсця,але пажадана прытрымлівацца звычая аддаваць цела зямлі.У Царквы ёсць цвёрдае меркаванне,але яно паблажлівае.І гэта не тычыца самога веравучэння.
 

k_ja_ra

Well-known member
навошта пераказваць меркаванне царквы
А, ты пра гэта...
Не, ну можна было і цытату, у прынцыпе, калі яна дакладная, па справе, і чалавечай мовай напісаная.
Я да таго, што ў мяне дакладнае пытанне, а не жаданне спасылак на праваслаўныя сайты атрымаць.

Дзякуй, вось тут толькі не зразумела:
І гэта не тычыца самога веравучэння.
У сэнсе не тычыцца? Спосаб пахавання ніяк не агаворваецца і ніякія абмежаванні не накладваюцца? Ты ж сама сказала, што збольшага трэба ў зямлю. Дык чаму не тычыцца тады? Па-мойму, гэта з веравучэннем якраз звязана наўпрост.

Дарэчы так. Вось, сама знайшла:
Вопрос формы захоронения – вопрос религиозного отношения к телу человека...

Достаточно четко отношение Православной церкви к кремации осветил недавно избранный Патриарх Кирилл: «Кремация находится вне православной традиции. Мы верим, что в конце истории произойдет воскресение мертвых по образу Воскресения Христа Спасителя, то есть не только душой, но и телом. Если мы допускаем кремацию, то тем самым как бы символически отказываемся от этой веры. Конечно, речь здесь идет только о символах, ибо и похороненное в земле человеческое тело также превращается в прах, но Бог силою Своей из праха и тления восстановит тело каждого».
Па ходзе, такі дастаткова катэгарычнае меркаванне царквы па гэтым пытанні.
 

Igra

БЫТИЕ
Па-мойму, гэта з веравучэннем якраз звязана наўпрост.
Па-твайму звязана,а па-мойму не звязана,ці ёсць сэнс філасафаваць аб гэтым-сумняваюся.Не звязана,бо веравучэнне і дактрына з саборнымі меркаваннямі Царквы-іста розныя рэчы.
Лаві цытат,можа,зразумелей зробіцца.
«Мы не боимся никакого ущерба при любом способе погребения, но придерживаемся старого и лучшего обычая предавать тело земле»


«С точки зрения православного вероучения, не имеет никакого значения, был ли человек предан земле или был кремирован. Традиционный способ погребения имеет значение лишь в плане благочестивой традиции, поскольку сопряжен с определенными церковными действиями и более глубоким восприятием человеческого тела. Одно дело урна, и другое – это покойный, которого мы опускаем в землю, в эту реку забвения земного. Мы как бы сохраняем этого человека, не искажая его тело. Здесь присутствуют некие моменты, которые, несомненно, более правильные по сравнению с кремацией, но они не касаются существа веры».
Першая-старажытнахрысціянскі пісьменнік Мінуцый Фелікс,другая-прафесар Маскоўскай духоўнай акадэміі Осіпаў.

Па ходзе, такі дастаткова катэгарычнае меркаванне царквы па гэтым пытанні.
Ну і добра,калі ў цябе атрымалася адшукаць адказы,якія табе болей падабаюцца.Да таго ж мне болей,чым я напісала(
.У Царквы ёсць цвёрдае меркаванне,але яно паблажлівае.
), няма чаго дадаць.
 

k_ja_ra

Well-known member
ці ёсць сэнс філасафаваць аб гэтым
не. Я чыста лагічна разважаю. Чаму ў адной рэлігійнай традыцыі трэба ( ну хай не трэба , але пажадана) пахаванне ў зямлю, а ў іншай - спальванне, адданне агню?
Не проста ж так, напэўна...
Хаця так, розніца паміж "веравучэннем" і "дактрынай" мне, мякка кажучы, мала зразумелая. Таму ўстрымаюся ад дыскусіі. )

Дый Бог з ім... Мне проста крэмацыя больш аптымальнай бачыцца, вось і задумалася, чаму яна так мала ў нас распаўсюджаная.

Ну і калі царква крэмацыю такі дазваляе, хаця Патрыарх з гэтым, атрымліваецца, не згодны:), то ўхваленне ёю аддачы ворганаў памерлага чалавека не ёсць супярэчнасцю тут.

якія табе болей падабаюцца
:) Хочаш сказаць, схлусілі з цытатай Патрыарха?
 

Igra

БЫТИЕ
яна так мала ў нас распаўсюджаная.
Яна ў нас даволі распаўсюджана,і ўсё болей і болей,бо месцы на могілках дарагія і не ў кожнага ёсць магчымасць.
Ну і калі царква крэмацыю такі дазваляе, хаця Патрыарх з гэтым, атрымліваецца, не згодны
З чам ён не згодны?
 

k_ja_ra

Well-known member

Igra

БЫТИЕ
Хочаш сказаць, схлусілі з цытатай Патрыарха?
Не,хачу сказаць іншае,але ж стрымаюся.Але ж буду сумленнай і апошні разочак адкажу-ёсць розніца паміж катэгарычна нельга і не пажадана.Дык вось- кожнаму хрысціяніну было б пажадана, і вельмі ,быць захаваным ў зямлі і Царква ў гэтым цвёрда ўпэўнена.Але ж ў жыцці здараюцца перашкоды для гэтага,не заўсёды ёсць магчымасць,грошы і гэтак далей.Калі гэтыя перашкоды аб'ектыўныя,пад уздзеяннем акалічнасцей,а не свядомы выбар менавіта крэмацыі,то тады не трэба рабіць з гэтага трагедыю і аплакваць не блізкага,а спосаб яго захавання.Ад Царквы за гэта не адлучваюць,адпяванне і памінанне здзяйсняюць,як звычайна.Госпад судзіць чалавека не па спосабе захавання,а па справах яго жыцця.
Цяпер сапраўды ўсё.пайду на роліках пакатаюся.Дабранач.
 

k_ja_ra

Well-known member
хачу сказаць іншае,
:) Я не шукала спецом нічога, праўда. Гэта першая спасылка, якая патрапілася на запыт у гугл пасля тваіх словаў, што з веравучэннем гэта не звязана.)

Дзякуй за "апошні адказ". Цяпер ясна.) Бо "цвёрда , але паблажліва" - было не вельмі, калі шчыра.)
Збольшага гэта як са штанамі, як я зразумела. Бабкі заб'юць, калі што, але з жыццём і праваслаўем сумяшчальна.)))

Пытанняў болей не маю.)

такі выкладу сюды гэту спасылку, можа народу і цікава будзе пачытаць. Хоронить или кремировать? В чем разница?
 
Последнее редактирование:

Igra

БЫТИЕ
Я не шукала спецом нічога, праўда.
Ды справа не ў тым.


такі выкладу сюды гэту спасылку, можа народу і цікава будзе пачытаць.
Пачытаць было цікава.Наколькі я зразумела,менавіта з гэтай спасылкі ўзятыя словы Патрыярха Кірыла.Тады я ўжо іх цалкам і ў кантэксце выкладу.
А вот хрестоматийное мнение и самого Патриарха Кирилла в его бытность председателем Отдела внешних церковных сношений в сане митрополита Калининградского и Смоленского. В ответ на вопрос жены смертельно больного он сказал следующее:

"…Кремация находится вне православной традиции. Мы верим, что в конце истории произойдет воскресение мертвых по образу Воскресения Христа Спасителя, то есть не только душой, но и телом. Если мы допускаем кремацию, то тем самым как бы символически отказываемся от этой веры. Конечно, речь здесь идет только о символах, ибо и похороненное в земле человеческое тело также превращается в прах, но Бог силою Своей из праха и тления восстановит тело каждого. Кремация, то есть сознательное разрушение тела усопшего, выглядит как отказ от веры во всеобщее Воскресение. Конечно, многие, кто верит во всеобщее Воскресение, по практическим соображениям все-таки кремируют усопших. В случае кончины вашего мужа вы сможете его отпеть, но если есть у вас возможность убедить его не настаивать на кремации, то попытайтесь сделать это!".
 

Atex

Active member
Чаму ў адной рэлігійнай традыцыі трэба ( ну хай не трэба , але пажадана) пахаванне ў зямлю, а ў іншай - спальванне, адданне агню?
Интересен еще и факт, что зачастую в тех традициях, где кремация, при жизни о теле заботяться куда больше, чем в том же христианстве, где о теле после смерти "заботятся" больше, чем при жизни )))
а так, для себя, я предпочитаю кремацию.
 

juniko

self-made woman
Я чыста лагічна разважаю. Чаму ў адной рэлігійнай традыцыі трэба ( ну хай не трэба , але пажадана) пахаванне ў зямлю, а ў іншай - спальванне, адданне агню?
Не проста ж так, напэўна...
зависит от места проживания, где зародилась религия и жизни там. В жарких странах, с влажным климатом - предпочтительней кремация, для того, что бы уменьшить возможность эпидемий. В жарких и пустынных - захоронение, причем достаточно поспешное. На Севере - чаще кремация, причем, если помнят, то викинги отправляли в "последний путь" - горящий корабль, замерзшая земля - не лучший способ.
Ну а там, где условия достаточно ровные - захоронения.
Вообщем, все возвращается к эволюции и выживанию видов, как это не обидно, для других теорий.
Там, где
 

k_ja_ra

Well-known member
Тады я ўжо іх цалкам і ў кантэксце выкладу.
Дзякуй. Але, па мне, і без гэтых пары словаў, якія былі апушчаныя, так бы мовіць, цытата цалкам сабе карэктная. То бок сутнасць не змянілася.
Свядома абіраць крэмацыю, карацей, фактычна нельга, толькі як вымушаны крок.
Мяне збольшага свядомы выбар цікавіў.
Але анафеме не аддаюць - і тое добра.)

Пачытаць было цікава
Аналагічна.) Цікава і па сутнасці напісана, імхо.

Ды справа не ў тым.
А ў чым тады? )

а так, для себя, я предпочитаю кремацию.
Аналагічна.) Неяк перспектыва лепш быць адданай агню, чым з'едзенай чарвякамі, мне болей падабаецца.)
Дый чыста практычныя меркаванні рулююць. Зямля, зручнасць, адсутнасць рызыкі, што прыйдуць захаванне спаганяць...Многа нюансаў, імхо.
 

Igra

БЫТИЕ
Свядома абіраць крэмацыю, карацей, фактычна нельга, толькі як вымушаны крок.
Цяжка тлумачыць,безумоўна,і не ўпэўнена,што і ты зразумела,як след,мяркучы по постах.Але,мабыць,гэта і не дзіўна,бо ўсё ж-такі погляд з боку мае ўплыў на фарміраванне ўражання.Бачыш,забарона на крэміраванне гэта не афіцыйная пазіцыя царквы,якая безумоўна зацвержана ў дагматыцы і ў самой царкве гэтае пытанне на сённяшні дзень дыскусійнае,пры тым,што царква не ўхваляе крэмацыю,так.Як і каталікі,праваслаўныя дапушчаюць гэта,але не ўхваляюць канчаткова і безумоўна.Ёсць разуменне экалагічнай праблемы,праблемы з запатрабаваннямі вялікіх ўчасткаў зямлі,вялікія грашовыя выдаткі(затраты) на ўтрыманне ў парадку і гэтак далей.Што усведамляецца і прымаецца ў разлік Царквой,як факт сучасных ўмоў жыцця.Ў адрозненне ад катэгарычнага меркавання па гэтаму пытанню у юдэяў і мусульман,так.
На вопрос о том, продолжает ли Священный Синод занимать жестко отрицательную позицию в вопросе о кремации усопших, митрополит Пафский заметил, что позицию Церкви нельзя назвать жестко отрицательной, потому что этот вопрос не относится к области догматики: здесь речь идет о традиции Церкви, поскольку при Втором Пришествии Бог сможет воскресить усопших и из пепла. Однако, по словам архиерея, именно на этой традиции строится принципиальная позиция Церкви, которую она предлагает принять верующим.

"Это тема актуальная. Я знаю, что многих православных верующих смущает сам факт кремирования тел. Считается, что это такая нетрадиционная для христианства форма погребения", — сказал о. Савва. Заодно он отметил, что сегодня у Русской православной церкви нет жестко сформулированного отношения к кремации, официально высказанного и полностью исчерпывающего эту тему.
Аналагічна.) Неяк перспектыва лепш быць адданай агню, чым з'едзенай чарвякамі, мне болей падабаецца.)
Ляжаць ў зямлі ўжо амаль што вось-вось будзе недаступным задавальненнем для большасці,так што хвалявацца не трэба-спаліць лягчэй і танней ў шмат разоў.Крэматорыі ў наш быт прынеслі бальшавікі ў 20-ых гадах:
Первый крематорий в РСФСР (печь "Металлург") был открыт в 1920 г. в здании бань, дом №95-97 по 14-й линии Васильевского острова в Петрограде. Сохранился даже акт о первой в истории советской России кремации, подписанный председателем Постоянной комиссии по постройке 1-го Государственного Крематория и морга, управляющим делами отдела управления Петрогубисполкома тов. Б.Г. Каплуном и другими лицами, присутствующими при этом мероприятии.
Окончательно же и бесповоротно огненные похороны вошли в быт советских людей в 1927 году, когда в Москве, в Донском монастыре была открыта "кафедра безбожия", как называла тогда этот крематорий атеистическая пропаганда.Несмотря на усиленную пропаганду, граждане СССР к этому виду погребения относились с недоверием и страхом.
і з тых часоў яны толькі множацца.Сёння ўжо больш за 45 % масквічоў нябожчыкаў спальваюць ў крэматорыях. Так што правільным курсам ідзеце,таварышчы(с):)))
Не варта ўдавацца ў падрабязнасці:)
 
Статус
В этой теме нельзя размещать новые ответы.
Сверху