Дачытала я Квест.
Адношу сябе да ліку тых, хто з задавальненьнем чытае Марыніну, вылучаючы яе сярод іншых аўтараў дэтэктыўных раманаў. Але тут, дачытаўшы апошнюю старонку, я адчула сябе... падманутай ці што.. Вось гэтае
Калі хто мае якія думкі, падзяліцеся, калі ласка)) Можа, я неўважліва чытала))
Ну і з героямі таксама ніякай інтрыгі. То бок усё класна, але так банальна, прадказальна... Не гэтага чакаеш ад дэтэктыўшчыцы Марынінай. Проста ў рамане (чамусьці "Сага аб Фарсайтах" узгадалася) я б гэта зразумела як само сабой разумеючаеся - пазбаўленьне ад комплексаў, шчасьлівае каханьне, перагляд жыцьцёвых каштоўнасьцей і неабходнасьць зрабіць выбар... а вось ад Марынінай чакала нечага іншага. Гэта, канечне, мае праблемы, і гэта не робіць раман горшым, проста... ну не тое.
Карацей, калі хто чакае там дэтэктыў, то яго там няма) Толькі псіхалогія і літаратурныя разважаньні. Першая частка падавала бОльшыя спадзевы і была больш дынамічнай.
Адношу сябе да ліку тых, хто з задавальненьнем чытае Марыніну, вылучаючы яе сярод іншых аўтараў дэтэктыўных раманаў. Але тут, дачытаўшы апошнюю старонку, я адчула сябе... падманутай ці што.. Вось гэтае
абяцала нейкую інтрыгу, нечаканы паварот сюжэта. А ў рэшце рэшт я так і не зразумела, як тое, што Рычард раскрыў падрабязнасьці жыцьця Валодзі, перашкодзіць атрымаць прэмію ягонаму сваяку-фармацэўту. Што такога ён даведаўся, каб паставіць крыж на фінансавых спадзевах Энтані? Ну і лінія са зьліваньнем інфы (не буду пісаць імёны, бо нехта ж не дачытаў яшчэ) уладальніцы "чароўнага голаса" - слабая. Ну і што, што мужчына перадаваў інфу? Чаму нельга было дапусьціць, каб Рычард дайшоў да пэўных абставінаў жыцьці Валодзі?С виду — просто забавное приключение. Вот только для чего все это придумано? И чем в итоге закончится для каждого из них?
Калі хто мае якія думкі, падзяліцеся, калі ласка)) Можа, я неўважліва чытала))
Ну і з героямі таксама ніякай інтрыгі. То бок усё класна, але так банальна, прадказальна... Не гэтага чакаеш ад дэтэктыўшчыцы Марынінай. Проста ў рамане (чамусьці "Сага аб Фарсайтах" узгадалася) я б гэта зразумела як само сабой разумеючаеся - пазбаўленьне ад комплексаў, шчасьлівае каханьне, перагляд жыцьцёвых каштоўнасьцей і неабходнасьць зрабіць выбар... а вось ад Марынінай чакала нечага іншага. Гэта, канечне, мае праблемы, і гэта не робіць раман горшым, проста... ну не тое.
Карацей, калі хто чакае там дэтэктыў, то яго там няма) Толькі псіхалогія і літаратурныя разважаньні. Першая частка падавала бОльшыя спадзевы і была больш дынамічнай.