Наколькі я разумею, Лучік мела на ўвазе недзе тое ж, што і вы, Неждана, калі пісалі гэта:
Может, у тебя такое восприятие возникло оттого, что я свое мнение высказала из "твоей" ситуации, т е схема: твое действие - мое мнение?
(и мнение, которое не поддерживает твое действие)
Вот если бы я свое мнение выразила с опорой на СВОЮ ситуацию какую-то, свои действия - это бы не воспринималось как совет?
Вось гэта другое і было б так званае "я паведамленне", як я гэта разумею, выказванне са сваёй сітуацыі.
Ну...прыкладам:"калі мне пытанне нецікавае, я проста не адказваю, а не свядома мяняю вектар, па мне, так сумленней/лепей". То бок, як вы і пісалі,
мая сітуацыя і я-паведамленне.
Але з практыкі, і на гэта часта ідзе прыкладна наступная рэакцыя: "і што? Ты робіш так, ты малайчына і ставіш сябе ў прыклад? і цяпер усе павінны рабіць так, як ты?" (асабіста сутыкалася і не раз). І потым табе даводзіцца доўга тлумачыць, што ты не жыраф, і што не, ты - не малайчына, і ў прыклад сябе не ставіш, а проста выказваеш сваё меркаванне і расказваеш, як робіш ты.
Іншымі словамі, калі чалавек не гатовы пачуць ніякае іншае апроч свайго меркаванне і калі любое выказванне не ў сваім рэчышчы успрымаецца як напад на сябе, то як не фармулюй, да цябе будуць пытанні/прэтэнзіі і незадаволенасць.