Чем тебе там пахнет в том,что рассказывать о себе и своем духовном,сугубом не всякому встречному-поперечному хочется?

Ну вось бачыш...а калі б ты не пагрэбавала адразу крыху растлумачыць, майго поста не здарылася б...Не зусім так там гучала, ІМХО, таму і ўражанне іншае склалася...Гэта не прэтэнзія...І мне часта здараецца мець на ўвазе адно, а словамі яно неяк па-іншаму атрымліваецца...
Наконт духоўнага...Проста чыста маё імхо... сваім дзяліцца і не абавязаны ніхто...Толькі тады, калі просяць менавіта ад сябе, а ты (я, неважна хто) можаш толькі цытатамі, можа лепей і не адказваць увогуле? Я не ведаю... пытаюся ў цябе...
Автор высказал свое мнение, и хотел что б читатель задумался над его словами, над его смыслом, а не над твоей интерпретацией.
Солнцева, прабач, але не твая праўда тут...Ігра інтэрпрэтацый не давала...Гэта ты (мы) ведаеш/здагадваешся, што яна, мажліва, чуе гэта іначай, чым ты (мы). Але гэта права Ігры, пагадзіся. Ты чытай сваё, а яна сваё...Так паўсюль і заўжды было...І гэта нармальна, ІМХО. І да таго ж, думаю, чуем мы гэта недзе аднолькава...проста розных персанажаў пры гэтым уяўляем...