Magda, ёсць. Зубы развальваюцца, баляць. Але "я да стаматолагаў не хаджу, яны ўсе псіхі і ідыёты". Год таму рот так і не адкрыла, каб палячыць зуб, якому была патрэбная толькі невялікая пломбачка. Вось чакаем, пакуль боль стане нясцерпным, каб ужо пайшла да стаматолага. Мая мама вырашыла, напэўна, што я звер, калі я забараніла на канікулах даваць таблеткі ад болю. Ну і на карамельках праблемы ўжо не з адным зубам, а з 4-5 па падліках дачкі, бо ў рот зазірнуць не даецца.
Калі што, у нас сваякі- стаматолагі, дзяцей з нараджэння назірае іх стрыечная сястра, беглі адзін уперад другога, пакуль зубкі толькі чысцілі і пакрывалі лакам. Ужо калі выдзіралі малочны зуб, за старэйшай бегала палова паліклінікі, ну а вось год таму спатрэбілася першая пломба і нічога не атрымалася.
Другая праблема- высыпкі на твары. І гэта толькі споўнілася 11 год.
Трэцяя праблема: паколькі салодкае складе большую частку рацыёну, нармальнай ежай накарміць вельмі складана. Усё больш прадуктаў ( ужо з садавіны, сухафруктаў нават пераходзяць у катэгорыю " я гэта не ем").
Чацвертая- мне падаецца, ёсць канкрэтная залежнасць і перапады настрою.
Дома ў нас салодкага зусім няшмат. Выедае ўсё, што ёсць. Пачаў знікаць нават цукар кавалкамі. Цукеркі ў апошнія часы хаваю па заначках і выдаю ўсім па пэўнай колькасці. Але сёння высветлілася, што ў апошнім схроне таксама лазае. Сцягнула сёння, як мінімум, тры цукеркі- і гэта з антрэсоляў у гардэробнай пад адзеннем. Ну і 20 абгортка зусім новых ад карамелек з'явіліся ў стале. Дакладна за ўчора-сення, бо ў панядзелак увечары вымусіла павыкідаць абгорткі з усіх палічак і сумак, сабраўся нармальны такі мех
Адкуль гэта ўсё з'яўляецца- вялікае пытанне. Бо ў гэтым навучальным годзе кішэнных грошай не мае. У канцы мінулага высветлілася, што недзе за месяц паступова выпатрашыла нашу капілку рублёў на 100 па самых сціплых падліках і ўсё на салодкую дрэнь і ў дадатак да кішэнных грошай.
Прапаную паспрабаваць зменшыць колькасць салодкага:" не, я без салодкага жыць не магу, лепей памру адразу". Ну, паразмаўлялі ў чарговы раз(
Наконт таго, што прышпіляецца з дзяцінства і выхавання: у нас з дзяцінства салодкае дома захоўваецца ў мінімальных колькасцях, на адзін-два два разы, каб не з'есці зашмат. Есці ў нас можна толькі і выключна на кухне. Год таму зрабілі гасцёўню, і цяпер часам можам піць там гарбату падчас кіно. То бок ніякай гарбаты за кампом ці ежы ў сваіх пакоях ніколі не дазвалялася. Такое правіла.
На канікулах дачка была ў бабулі, мне тэрмінова патрэбная яе школьная даведка. Вырашыла паглядзець на палічках, звычайна мы стараемся лішні раз не лазаць у яе рэчы, ёй важны давер, нам таксама. Але тое, што я ўбачыла, адсунуўшы дзве шуфляды... Абгорткі ад цукерак кілаграмамі. І ад роліана, і ад нейкай вадкай карамелі, і ад салодкай саломкі, ад шакаладак. Больш за ўсё ад карамелек- шыпучак ( некалі, у другім класе бацька пасля іх вазіў яе ўжо ў ДХЦ, так балеў жывот, але ж калі то было). Пад ложкам у яе дзве вялікія шуфляды. Ооооо, што і колькі там было!
А далей пажмякала сумкі, торбы. І ўсе мякенькія і гук абгортачны. Апафеозам быў школьны заплечнік, які замяніла на іншы месяц таму. Там знайшлася кре Манака з застылым рэшткамі нечага шакаладнага, невядома якога ўзросту. З лыжачкай.
І вось хацелася б забіць на гэта ўсё, але неяк не атрымліваецца. Я, калі чытаю тут пра падлеткаў з салодкім і бруднымі рэчамі камякамі сярод чыстых, адно сэрца радуецца, што мы не адны такія. Толькі маёй жа ўсяго 11. Мазгоў чакаць і чакаць. Петраноўская мне ў кнізе паабяцала год у 14-15, вось чакаем з мужам
Дзякуй) у мяне таксама сумневы вялікія, але ўсе астатнія метады вычарпаныя, здаецца