Вжик., Замужние домохозяйки с детьми не считались тунеядками. К тому же, по большей части, эта статья была введена для борьбы с инакомыслящими и диссидентами.
Три месяца отпуск никогда не был. Начали в 1917 году с 4 месяцев (8 недель до и 8 недель после родов). При желании можно было продлить до года.
С течением времени декретный отпуск постепенно увеличивали — до полугода, года и полутора лет.
Читать полностью:
https://finance.tut.by/news474924.html Можно тут почитать.
Можно что угодно говорить об СССР (и по большей части это будет справедливо), но такого унижения людей, как в Беларуси, боюсь, не было даже в СССР.
"Алег разжаніўся, калі сыну быў год. Па рашэнні суда дзіцё засталося з ім. Былая жонка не часта прыходзіла да сына, а з часам зусім перастала з’яўляцца. Праблемы з прызывам у Алега не было: здавалася, калі выхоўваеш дзіця адзін, у войска дакладна не забяруць.
У тое, што адбываецца, асабліва не верылася. Першапачаткова Алега хацелі адправіць у войска на поўны тэрмін. У такім выпадку дзіця год заставалася б пад апекаю бабулі:
«Я дзве гадзіны лаяўся з камісарам, у выніку ўсё роўна павезлі ў частку. Уласнаю машынаю ў той жа дзень адвезлі. Хацелі забраць на тэрміновую службу, але, паводле камісіі, Міністэрства абароны і камісар пайшлі мне насустрач, так што трапіў у рэзерв».
Паводле арт. 32 Закону «Аб вайсковым абавязку і вайсковай службе», адтэрмінаванне ад прызыву паводле сямейных абставінаў надаецца бацьку дзіцяці, якое выхоўваецца без маці. Аднак проста разжэнства і рашэння суда недастаткова, неабходна, каб маці была пазбаўленая бацькоўскіх правоў.
Адзін з прадстаўнікоў прызыўной камісіі Фрунзенскага раёну ў неафіцыйнай гутарцы сказаў:
«Мы не ведаем, раптам ён у змову з жонкай уступіў, і яны адмыслова развяліся, каб ён ад войска адкасіў. І наагул яму вельмі пашанцавала, што ў рэзерве месца знайшлося, мог бы і на тэрміновую паехаць. Мы пайшлі яму на саступкі». (с)
Вот за что поиздевались над человеком? Презумпция виновности - наше все.