Аляксей Бука з Глыбоччыны быў сярод тых, хто бараніў нацыянальны сцяг.
«Наша Ніва»: Вы першы раз падтрымлівалі нашых спартсменаў з бел-чырвона-белымі сцягамі?
Аляксей Бука: Другі. Некалі ў Варшаве праходзіў бой паміж нашымі кікбаксёрамі і польскімі. Тады ніякіх канфліктаў ні з паліцыяй, ні з аховай не было. У Польшчы людзі ставяцца з павагай да бел-чырвона-белага сцяга. Ведаюць, што ў Беларусі ён пад забаронай. Пасля баёў размаўлялі са спартсменамі, трэнерамі, яны выказвалі нам падтрымку. Сёлета Анатоль Міхнавец з «Беларускай нацыянальнай памяці» прапанаваў ехаць на чэмпіянат у Швецыю.
«НН»: Шмат было беларусаў?
АБ: Чацвёра. Але сцягоў было вельмі шмат. «Пагоня» таксама была адна.
«НН»: У капейку абышлася такая паездка на першынство?
АБ: Білеты на два матчы каштавалі 30 даляраў. Самалёт таксама 30 даляраў. Начавалі ў знаёмых. Харчаванне было даволі дарагім. Але мы бралі ежу з сабой. Толькі некалькі разоў елі ў кавярнях. Яшчэ дарагімі былі квіткі на транспарт да арэны.
«НН»: Чаму вы ўздымаеце бел-чырвона-белыя сцягі?
АБ: Можа, нехта бачыць у гэтым палітычныя акцыі. Але я лічу гэта не палітычным сімвалам, а нацыянальным, гістарычным. Нельга са сцяга рабіць палітыку. Я прызнаю сёння чырвона-зялёны сцяг як дзяржаўны, але ў мяне няма гонару, калі падымаецца гэты сцяг. Таму і ўздымаю бел-чырвона-белы.
«НН»: Кіраўнік федэрацыі Яўген Ворсін казаў, што пад бел-чырвона-белым сцягам стаялі негры і арабы.
АБ: Так, я недзе чытаў, што гэта была праплачаная акцыя. Людзі проста не ў тэме. Гэта мясцовыя заўзятары сталі на нашу абарону. Ніхто нікому не плаціў, ніхто не атрымліваў гранты, мы прыехалі на першынство за свае сродкі.