Можа, і твая праўда. Для нас уласцівыя крайнасці. Ці ўсё зашыбісь, ці ўсё г***о, без паўтонаў.Мы привыкли к тому, что если что-то плохо, то выпятят это плохо и обязательно об этом скажут, умолчав о хорошем, поэтому все плохое мы воспринимаем. Если же нам выдают картину начиная с хорошего, то к плохому мы уже не воспринимаем ничего.
Таму і кажу, што мне падабаецца адэкватна-крытычна падыход. Калі адначаюцца і плюсы і мінусы.
Калі мне 90 адсоткаў часу будуць расказваць, якія мы ўсе класныя, а потым неяк паміж справай скажуць, што усё не зусім каб добра, то і праўда, не факт, што я зразумею, што, зрэшты, хочуць сказаць. Розніца ва ўспрыманні, напэўна, так.
Хаця.... з іншага боку, кажуць жа, што запамінаюцца і найбольш уплываюць на ўспрыманне якраз апошнія словы.) Таму...хто яго ведае.)