Катерина, чаго я не разумею?
Ведаеш, ужо проста пытанне прынцыпу.
Ты пішаш, спасылаючыся не чыесьці каментары:
и почитаем местных, которые спрашивают - а интересовались ли власти тем, как выходят из положения старики на высоких и не очень этажах, когда не работают лифты. И отвечают - нет, пофигу властям великой страны-защитника всего мира.
гэта не пра ліфты?
Ок, не пра ліфты. Пра што? Пра старыкоў, якім трэба ліфты?
Я і пішу:
а) старыкі ў большасці сваёй і так без ліфтоў жывуць. Як яны раней выходзілі з гэтага становішча?
б) што можа зрабіць улада для старыкоў ва ўмовах адсутнасці энергіі?
Насіць старыкоў па лесвіцах на плячах, раз уж выпрацоўваць энергію нават пры ўсім жаданні не атрымліваецца?
Не па справе каментары. Пустой звон дзеля звону.
Бальніцы без энергіі - во дзе бяда.
І да ўладаў прэтэнзіі выказваць варта тады, калі штосьці змяніць у іх сілах. Яны ж там штосьці мітусяцца, графікі прадумваюць, нейкія аўтаномныя моцы карыстаюць, яшчэ штосьці. Хіба не? Што яшчэ яны могуць зрабіць, па-твойму, у існых умовах?
Проста калі гучаць прэтэнзіі да новых украінскіх уладаў, прыкладам, то ты адказваеш штосьці кшталту: яны не богі, маўляў, робяць, што могуць, ім такія умовы дасталіся. А крымскія - богі?
Не тое, каб мне была справа да крымскіх уладаў і нават не тое, каб я моцна шкадавала крымчан.
Мне сам прынцып незразумелы.