читали в соседней теме?
Тады я не мог патлумачыць, чаму з’ехаў у Расію, а цяпер разумею. Тут, дома, у мяне не было ніякай гравітацыі. Беларусь існавала толькі ў падручніках па гісторыі. Усе гэтыя князі і палацы — гэта быў як выдуманы сон. Калі падняць галаву, то навокал можна ўбачыць толькі вуліцы з камуністычнымі назвамі і прывіды зруйнаваных старых будынкаў, выцвілых, выкрасленых людзей і іх біяграфій.
Беларусь была як слізкі шкляны шар, на якім нічога не расло, за што б можна было ўтрымацца. Як вялізнае гняздо, у якім вылупляюцца птушаняты і вылятаюць з яго ў розныя бакі. Яны шукаюць свой дом і знаходзяць яго на чужыне. Як, напрыклад, мая аднакурсніца Каця Кібальчыч, якая таксама з’ехала ў Маскву. Я вярнуўся, а яна — не. Ці мой аднакурснік Дзіма Шэпелеў. Яшчэ мае аднакурснікі жывуць у Францыі, Германіі, Польшчы, Амерыцы, Італіі, Канадзе, Чэхіі. Гэта адукаваныя, разумныя, таленавітыя людзі.
А ў каго здольнасцяў і талентаў меней, той застаецца тут, каб быць не беларусам у Беларусі.
Может, вся эта культурная общность отсюда? От полного уничтожения своего культурного фундамента и общности с другими? Я думаю, что да.
С Россией мы сейчас конкретно за деньги. Вот просто конкретнее не бывает. Никакая общность не мешает регулярно делить молочку, нефть и тарифы. А Россия нам платит не на модернизацию, а тупо за лояльность. Это вредный союз, созависимость, не дающая развиваться обеим сторонам.
ну истественна
)) Зеркало вам в помощь. Об аргументанх с вашей стороны разговор был уже - неэффективно.И еще из соседней темы:
Прыём-прыём! Я не супраць Расіі. Я хачу, каб Расія была. Я хачу прыязджаць у Піцер з “Людзьмі на балоце” у партфелі. Але я хачу потым вяртацца дадому — туды, дзе Расіі няма.
Именно так.
