Канешне, цікава. пішыце, калі ласка.
Смак падарожжаў у сучасных умовах 1
- Автор темы Mixalych
- Дата начала
- Статус
Мы в Венето. У меня сестра в Лидо-ди-Езоло работает, поэтому это наше постоянное место дислокации. Ездили в Венецию, Саппаду, Триест, ходили там в пещеры
И тут ещё тусуются те, кто был одновременно с нами.
Спрашивайте, если что)
Ляцелі мы Рыга-Мілан (Бергама). Адтуль адразу ў Геную, а на наступны дзень ўжо паехалі на мора.
Першая асацыяцыя, якая ўзьнікае пры слове Лігурыя, – гэта Чынкве Тэррэ (Cinque Terre). Пяць зямель. Пяць маленькіх гарадкоў, аб’яднаных рознай працягласьці тропамі. Карнілья, Мантэросса-аль-Марэ, Вярнацца, Манарола, Рыамаджорэ. З-за катастрафічнага недахопу часу я наведала толькі Вярнаццу і Манаролу. Прыгожыя маленечкія гарады, сьцежкі, што ідуць уверх, адкрываюцы вачам шыкоўныя віды.
Нашай асноўнай лакацыяй выбралі Лаванью. Маленькі горад, утульная галоўная плошча, сабор, вузкія вулачкі і мора. Магазіны ў наўнасьці, садавіна, гародніна, сыры, морапрадукты прадаюцца, чыгуначная станцыя ёсць – што яшчэ трэба для камфорту?))
Пляж – галька. Мора – цёплае (жнівень).
Дзякуючы Трэніталіі (італьянская чыгунка) наведалі некалькі самых вядомых і прыгожых гарадоў рэгіёна. На цягніках кшталту IC, frecciabianca набывалі квіток па тарыфе bimbi gratis (для сямей з дзіцём да 14 (уключна) год) – выходзіла таньней звычайных. Для прыкладу: на маршруце, дзе 2 квітка па базавым тарыфе ў 1 класе каштавалі 66 еўра, мы ехалі за 26. На рэгіянальных цягніках таксама існуе зьніжка дзецям. А на некаторых і ўвогуле бясплатна.
Асабліва раю наведаць Партафіна. Квітэсэнцыя прыгажосьці.
Пасьля марскога адпачынку паехалі на пару дзён ў Дольчэаккуа (Dolceacqua). Лаванья – Генуя – Вентымілья цягніком, а далей – аўтобусам.
Дольчэаккуа – гэта проста казка ў чыстым выглядзе. Сярэдневяковы горад, дзе вуліцы – гэта лабірынт каменных дарожак, якія вядуць у розныя бакі і да замка. Кожны метр гэтых вуліц расказвае вам гісторыю сям’і Дорыа-Грымальдзі, якія правілі гэтым месцам. Грымальдзі – на хвіліначку – гэта правячая дынастыя князёў Манака. Гэта немагчыма апісаль словамі, трэба бачыць.
Ну калі мы ўжо ў пяці хвілінах ад Францыі, то проста немагчыма не зірнуць на гэты самы Côte d'Azur хаця б адным вокам. Асабліва, калі доўга марыў пабачыць Эз (Èze). Регіянальны цягнік, 40 хвілін – і мы ў адной з самых вядомых вёсак Лазурнага берага. А там ўжо прыйшла думка заруліць і ў Манака (з Эз аўтобусам за 2 еўра). Пабачыць на ўласныя вочы той самы замак князёў Манака, фота якога мы бачылі ў замке Дольчэаккуа.
Неяк так. Назад ляцелі ізноў жа із Бергама ў Рыгу.
Ілюстрацыі да гэтага апавяданьня можна зірнуць у інстаграме @kaciaryna_h
Першая асацыяцыя, якая ўзьнікае пры слове Лігурыя, – гэта Чынкве Тэррэ (Cinque Terre). Пяць зямель. Пяць маленькіх гарадкоў, аб’яднаных рознай працягласьці тропамі. Карнілья, Мантэросса-аль-Марэ, Вярнацца, Манарола, Рыамаджорэ. З-за катастрафічнага недахопу часу я наведала толькі Вярнаццу і Манаролу. Прыгожыя маленечкія гарады, сьцежкі, што ідуць уверх, адкрываюцы вачам шыкоўныя віды.
Нашай асноўнай лакацыяй выбралі Лаванью. Маленькі горад, утульная галоўная плошча, сабор, вузкія вулачкі і мора. Магазіны ў наўнасьці, садавіна, гародніна, сыры, морапрадукты прадаюцца, чыгуначная станцыя ёсць – што яшчэ трэба для камфорту?))
Пляж – галька. Мора – цёплае (жнівень).
Дзякуючы Трэніталіі (італьянская чыгунка) наведалі некалькі самых вядомых і прыгожых гарадоў рэгіёна. На цягніках кшталту IC, frecciabianca набывалі квіток па тарыфе bimbi gratis (для сямей з дзіцём да 14 (уключна) год) – выходзіла таньней звычайных. Для прыкладу: на маршруце, дзе 2 квітка па базавым тарыфе ў 1 класе каштавалі 66 еўра, мы ехалі за 26. На рэгіянальных цягніках таксама існуе зьніжка дзецям. А на некаторых і ўвогуле бясплатна.
Асабліва раю наведаць Партафіна. Квітэсэнцыя прыгажосьці.
Пасьля марскога адпачынку паехалі на пару дзён ў Дольчэаккуа (Dolceacqua). Лаванья – Генуя – Вентымілья цягніком, а далей – аўтобусам.
Дольчэаккуа – гэта проста казка ў чыстым выглядзе. Сярэдневяковы горад, дзе вуліцы – гэта лабірынт каменных дарожак, якія вядуць у розныя бакі і да замка. Кожны метр гэтых вуліц расказвае вам гісторыю сям’і Дорыа-Грымальдзі, якія правілі гэтым месцам. Грымальдзі – на хвіліначку – гэта правячая дынастыя князёў Манака. Гэта немагчыма апісаль словамі, трэба бачыць.
Ну калі мы ўжо ў пяці хвілінах ад Францыі, то проста немагчыма не зірнуць на гэты самы Côte d'Azur хаця б адным вокам. Асабліва, калі доўга марыў пабачыць Эз (Èze). Регіянальны цягнік, 40 хвілін – і мы ў адной з самых вядомых вёсак Лазурнага берага. А там ўжо прыйшла думка заруліць і ў Манака (з Эз аўтобусам за 2 еўра). Пабачыць на ўласныя вочы той самы замак князёў Манака, фота якога мы бачылі ў замке Дольчэаккуа.
Неяк так. Назад ляцелі ізноў жа із Бергама ў Рыгу.
Ілюстрацыі да гэтага апавяданьня можна зірнуць у інстаграме @kaciaryna_h
Последнее редактирование:
BabuschkinHaus
Well-known member
@katia-ka, ну ты, блин, даешь! Мы на машине меньше за раз объезжаем))).
Эх, хоть мы и отлично в ЧГ слетали, но Как же я скучаю по всем этим местам. Моя любовь навеки).
А выбрали ЧГ вместо Италии, т.к. при равной стоимости авиабилетов, аренда авто в Венеции на наш период была более 1000 евро. Меня задушило маленькое зеленое земноводное отдавать за автошку больше, чем за авиа)...
Эх, хоть мы и отлично в ЧГ слетали, но Как же я скучаю по всем этим местам. Моя любовь навеки).
А выбрали ЧГ вместо Италии, т.к. при равной стоимости авиабилетов, аренда авто в Венеции на наш период была более 1000 евро. Меня задушило маленькое зеленое земноводное отдавать за автошку больше, чем за авиа)...
BabuschkinHaus
Well-known member
а на задворках "дачи" местных жителей. с маленькими деревянными, иногда даже чуть покосившимися домиками, и грядками помидор)))).
Я ў Манароле ад станцыі пайшла не туды, і таму да той самай агляднай пляцоўкі, адкуль адкрываюцца тыя самыя віды, якія ведае ўвесь інтэрнэт, дайшла як раз гэтымі "агародамі". Якія знаходзяцца на прыстойнай такой вышыні і вядуць да іх такія разьбітыя ў хлам каменныя, сьцежкі.
Бока-Каторская бухта ўжо 3 гады ў маім віш-лісьце. Сарвалася паездка туды ў мінулым годзе з-за закрыцьця неба.
Але мы так сумавалі па Італіі, што не было ніякіх сумневаў, куды паедзем. Баялася толькі, што не хопіць грошай. На нашу кампанію і нашы запросы вельмі дарагое жытло ў Італіі.
Дзякуй за расказ і чароўныя фота
BabuschkinHaus
Well-known member
Значит, поменяемся при следующих поездках))).
ха, городской транспорт насчитала. проездной на 3 дня в Венеции 40 евро, без него еще дороже, плюс из/в аэропорт, ...+++ итог под сотку евро, а билет 22 евро я и 22 евро чемодан, это обратно заманили, туда райен героически держит 300+ евро и пришлось лететь с пересадкой за 117
BabuschkinHaus
Well-known member
BabuschkinHaus
Well-known member
ЕЗоло?
Я так красиво, как вы, ее умею(
Финансово я ещё не доросла, чтобы отправляться в долгое путешествие с красивыми локациями. Может, я и поменяла бы направление, но возможность повидаться с сестрой и наличие бесплатного жилья, а также тот факт, что мой ребёнок любит возвращаться сюда снова и снова, вынуждает меня делать этот выбор уже в третий раз.
На самом деле, планируя отдых, я скорее руководствуюсь интересами моего 11-летнего ребёнка, которому, к большому сожалению, не очень интересна история, архитектура, музеи и пейзажи. Ей нужны море, волны, аквапарк, зверюшки, верёвочный городок... Если бы дали спрыгнуть с парашютом, было бы идеально. К слову, в Италии это можно сделать с 12 лет. А ей пока 11
Поэтому пока мы ходим по Венеции и любуемся домами, она страшно скучает и оживляется только на проходящих мимо миленьких собачек. Голубей в Венеции кормить запретили, штраф, поэтому вообще для нее был попандос.
Перемещаемся мы автобусами, если ездим самостоятельно. На остановках есть автоматы по продаже билетов, принимают только наличные. Причем в этом году постоянно выплевывали 20-ки. Надо иметь деньги помельче. Сестра моя живёт в Сан-Дона-ди-Пьяве, это в 35 минутах езды на автобусе от Езоло. Проезд не дешёвый, на троих каждый день 16,50. Пейзажи красивые: горы, виноградники, живописные домишки. Даже мой ребенок проникся и после такого наотрез не хотел возвращаться в панельный Минск.
Из Сан-Дона ходят электрички. В Езоло их нет. До Венеции каждые полчаса днём, каждый час вечером. Расписание, кстати, у них очень прикольное. Например, электрички отправляются в 9 и 43 минуты каждого часа. Автобусы на Езоло в 5 и 35, назад в 15 и 45. Удобно.
Поездом можно съездить в Триест и во Флоренцию без пересадки.
В Езоло есть хороший аквапарк, Caribe Bay. Считается лучшим в Итали. Были там уже в четвертый раз. Народу много как никогда. Надо ехать к самому открытию. И билеты покупать заранее, чтобы побыстрее пройти. В гостиницах и турфирмах эти билеты даже дешевле, чем в кассе. В кассе 34 евро, мы платили 29. Дополнительно 5 евро за локер для одежды. И если успеете, 5 евро за пару лежаков и сейфом для ценных вещей. Но есть места под пальмами со своим полотенцем полежать. Песок какой-то особый, белый туда завозили. Есть волновой бассейн с песчаным дном, детишки мелкие там тусуются. Еда фастфуд, на входе в кафешках очереди поменьше, чем внутри. В течение дня зазывают на цирковые представления. После обеда часть народа уезжает, очереди на горки поменьше.
В Триест нас возили на машине, был Феррагосто, пробки, очереди на выезд на автостраду. У некоторых есть специальные пассы, дистанционно оплату считывают, отдельные шлагбаумы, удобно. У нас такой был. Ходили в Grotta gigante. Записывались заранее. Экскурсия на итальянском и английском, можно скачать по QR code на кассе русскую версию, почитать, пока ожидаешь входа. Внутри +11, надо хорошо одеваться. Спуск и подъем по 500 ступенек. Обувь нужна нескользкая. Пещера занесена в книгу рекордов Гиннесса как имеющая самый большой зал, открытый для посещения. Используется сейсмологами для прогноза землетрясений.
В городе гуляли по центру, видели, как отходит круизный лайнер, устраивали пикник в парке у замка Мирамаре, поднимались на маяк. Кстати, посещение маяка бесплатно, по-моему, с 16 часов.
В горы ездили в Саппаду, это лыжный курорт. Виды потрясающие, запах обалденный, хотя речки все обмелели ужасно, жара. Малой было интересно потискать козочек, посетить верёвочный городок (но в Гродно в Пышках он намного сложнее). Обедали местной кухней. Полента, лесные грибы, колбаски, и такой типа драник, картошка пополам с сыром. Ещё была оленина, но нам жалко оленей(
В городе гуляли по центру, видели, как отходит круизный лайнер, устраивали пикник в парке у замка Мирамаре, поднимались на маяк. Кстати, посещение маяка бесплатно, по-моему, с 16 часов.
В горы ездили в Саппаду, это лыжный курорт. Виды потрясающие, запах обалденный, хотя речки все обмелели ужасно, жара. Малой было интересно потискать козочек, посетить верёвочный городок (но в Гродно в Пышках он намного сложнее). Обедали местной кухней. Полента, лесные грибы, колбаски, и такой типа драник, картошка пополам с сыром. Ещё была оленина, но нам жалко оленей(
@Patricia, наяўнасьць бясплатнага жыльля - гэта вясомы плюс. У нас самая вялікія траты - на жытло, бо дзеці ўжо зусім дарослыя і кожнаму патрэбны свой ложак і хаця б адна ізаляваная спальня. Знайсьці такое часам складана. Плюс яшчэ ў гэтым годзе кошты на жыльлё вельмі павысіліся. Я добра памятаю, па якіх коштах мы браніравалі раней , дык вось у гэтым годзе за такія грошы і блізка нічога ня было.
Я ў гэтым годзе доўга выбірала рэгіён. Разглядалі ў тым ліку і Адрыятыку з марскім адпачынкам на востраве Лідо. Але вырашылі ўсё ж ў Лігурыю, на airbnb знайшлі падыходзячы варыянт па кошце. Спачатку думала, што гарадок мне падасца маленькім і сумным. Але не, наадварот, у выніку ўсё было як раз так, як я люблю.
Я ў гэтым годзе доўга выбірала рэгіён. Разглядалі ў тым ліку і Адрыятыку з марскім адпачынкам на востраве Лідо. Але вырашылі ўсё ж ў Лігурыю, на airbnb знайшлі падыходзячы варыянт па кошце. Спачатку думала, што гарадок мне падасца маленькім і сумным. Але не, наадварот, у выніку ўсё было як раз так, як я люблю.
- Статус