имя-как-имя
Well-known member
Что и?
Я жила-была и до того, как сегодня прочитала о трех идентичностях. И продолжаю.
Диалоги с...АРХИВ
- Автор темы Koh-i-Noor
- Дата начала
- Статус
Я жила-была и до того, как сегодня прочитала о трех идентичностях. И продолжаю.
позволь мне самой решать, что мне делать и когда
))
Конечно,ок.
Мы,каждый,склонны оправдывать симпатичное нам и не видеть ничего хорошего в несимпатичном.Бесперспективный разговор,к сожалению.
Немного про диалог казанских татар с крымскими.Ничего особенного,но диалог тем не менее возможен и налаживается.
Полностью здесь:http://gazetarb.ru/news/section-interview/detail-193658/
Уж то,что там фигурирует нелюбимое тобой информагентство-извини.
Викалина, у тебя свободный выбор,разумеется.Я только прошу.Решать будешь ты,это заведомо понятно.
А хотите я по дороге на работу буду фотографировать все высказывания против "нерусских"? Самой первой будет фотка со стилизованной свастикой и подписью "Россия только для русских"
Привыкайте. Немцы вот в 42-ом по "своим" оккупированным территориям вообще ездили только в сопровождении бригады автоматчиков. А вам чего бояться? ну москалем обзовут, так это ж не страшно.
Солнцева, не готова)может быть,когда-нибудь и при других обстоятельствах
Правда,подозреваю,что моя модель может подходить только мне.Безусловно,я склоняюсь периодически к чему-то предложенному извне,но формируется все же она не на основе каких-то левых или правых взглядов.Это нечто сотканное из множеств,мне сложно будет объяснить)
Ёсць такога, безумоўна. Добра, што гэта прызнаецца нарэшце.) Аднак я не апраўдваю, а разумею, чым гэта тлумачыцца.
Тэзіс - "не лезце да нас, і мы не скажам, куды вам ісці" вельмі справядлівы, імхо. І добра працуе на практыцы.
)) Даже слух избирателен)Вначале "маскаляку на гилляку" не расслышала,да?
Бывает)Вось водгукі людзей аб тым, чым жыве Украіна ў дадзены момант:
Гарэгін Тарасян, рабочы (Запарожжа)
Трывожна тут, хоць усё ідзе сваім парадкам: крамы працуюць, тралейбусы ездзяць. Усе размовы, вядома, толькі пра адно — нават размова пра надвор’е ператвараецца ў спрэчку пра палітыку і ці будзе вайна.
Данецк, Адэса, Херсон і Крым — адчуванне такое, што губляем… Там «цітушкі», якія не арыентуюцца на мясцовасці і не разумеюць украінскай, вывешваюць сцягі Расіі і захопліваюць ОДА [абласныя дзяржадміністрацыі, аналаг нашых аблвыканкамаў]. Запарожжа і Днепрапятроўск пакуль трымаецца, ля помніка Леніну чалавек па 100—200 збіраецца хіба што.
Шмат хто атрымаў выклік у ваенкаматы. Шмат і добраахвотнікаў, нават і ва Усходняй Украіне…
Думаю так (пакуль што): я не пайду ў ваенкамат (хоць быццам бы я не павінен прызывацца, як бацька траіх дзяцей). Але як дойдзе да дрэннага — адпраўлю сям’ю да бацькоў у Расію і падамся ў добраахвотнікі або партызаны… Спадзяюся, ніколі мне такое рашэнне прымаць не давядзецца.
Мы проста апынуліся на новым вітку, у 1938 годзе. Прапаганда ў Расіі шалёная — сваякі маёй жонкі пасварыліся з ёй! Ім іх дачка кажа: тут усё не так, як вам паказваюць! Яны кажуць: табе, відаць, наркотыкі на Майдане далі і зазамбіравалі.
На фоне рыторыкі з Крамля назіраю ў сваіх знаёмых, раней талерантных і пасіўных, долю агрэсіі: аж да заклікаў «маскалёў — на нажы!». Людзі, якія размаўлялі па-руску, пераходзяць на ўкраінскую. Іншыя, наадварот, крычаць пра Пуціна і патрабуюць скінуць бомбу на Львоў. Раскол грамадства ў Запарожжы, дзе заўжды было ціха, стаў відавочны.
Што тычыцца панікі — быў адзін момант: у апошнія дні супрацьстаяння (да таго, як Януковіч збег), былі чуткі. І ўсе рынуліся ў банкі / банкаматы забіраць грошы, чэргі былі шматгадзінныя. Пасля банкаў народ кінуўся ў крамы за «панічнай торбачкай» (як спявалі «Браты Гадзюкiны» — «40 пачак «Верхавіны», мыла, валёнкі і майка), скуплялі масава соль і крупы. Некаторыя здымалі вялікія сумы грошай і скуплялі бытавую тэхніку, валюту.
Але тых, хто перажыў 90-я, цяперашнія падзеі ўжо не палохаюць…
Аляксандр Тапілаў, дызайнер (Адэса)
У Адэсе ўсё ідзе спакойна: людзі на працу ходзяць, піва п’юць, актыўнасці, апроч палітычных сходак, няма. Цэны падраслі, але гэта ад падзення грыўны. Трошкі крымінальная абстаноўка пагоршала, калі «цітушак» прывозілі, але цяпер іх ужо адвезлі назад.
Я напалову рускі, напалову — яўрэй. Па-ўкраінску я да гэтага часу не гавару, на жаль. Гэта значыць, па ідэі Пуцін увёў войскі для таго, каб выратаваць і мяне.
Адэса яшчэ не так даўно была максімальна праянуковічаўскі горадам. Таму, калі я ў інтэрнэце глядзеў усе гэтыя прарасейскія мітынгі ў Харкаве, Данецку ды іншых усходніх гарадах у суботу, 2 сакавіка, я неяк вызначыўся адразу: заўтра іду на антыпуцінскі мітынг абавязкова. Каб усе яны бачылі: Адэса супраць Пуціна! Адэса супраць уварвання Расіі! Адэса стамілася. Нас было 20 000 чалавек. Я глядзеў на людзей: культурныя, інтэлігентныя, моладзь, старыя, розных нацыянальнасцяў. І ўсе разам крычаць: «Пуцін гэць!»
Мой сябар з Харкава расказвае, што да іх на антымайданаўскі мітынг звезлі людзей з расійскіх памежных вёсак, каб яны стаялі з рускімі сцягамі: змрочныя людзі.
Я не хачу жыць у Расіі. Я хачу жыць ва Украіне!
Макс Таўрычаскі, музыка (Кіеў)
Рускамоўнае насельніцтва ніхто ніколі прыціскаў. У Кіеве кнігі ў метро амаль усе на рускай, большасць газет і часопісаў. На дарозе Львоў-Луцк стаяць помнікі савецкім салдатам, пафарбаваныя свежай фарбай, побач крыжы УПА, свечкі-лампадкі стаяць і ў тых, і ў гэтых.
Я сам родам з Херсона, размаўляю па-руску, разумею па-ўкраінску. Вось вярнуўся з Львова і Луцка, размаўляў там па-руску.
Я не Пуцін, каб ведаць, будзе вайна альбо не. Але мабілізацыя насельніцтва пачалася — людзі самі ідуць у ваенкаматы. А панікі ў краіне няма, усе набаяліся ўжо.
Я спыняю сваю канцэртную дзейнасць на тэрыторыі РФ. Прашу прабачэння ў тых, хто чакаў мае канцэрты ў Ліпецку і Уладзіміры ў сакавіку, але ваша дзяржава і агульная атмасфера, што склалася ў вас вакол Украіны, не пакідаюць мне іншага выбару.
Ларыса Панамарова, пенсіянерка (Кіеў)
Мы жывём у цэнтры Кіева, на Падоле. У Кіеве цяпер усё спакойна. Была вялікая трывога ў часе Майдану, можа, людзі проста загартаваліся?
Ніякіх прыкмет панікі няма, у крамах і на базарах ёсць усе прадукты, што звычайна. Усе прадпрыемствы і арганізацыі працуюць у звычайным рэжыме. Муж таксама ходзіць на працу.
Ніякага страху ў нас няма. Украінцы маюць такую асаблівасць, што чым больш на іх ціснуць, тым больш яны супраціўляюцца. Таму я спакойная: мы выстаім. А Пуцін, па-мойму, проста шызафрэнік.
Андрэй Білык, гаспадар сеткі крамаў для турыстаў (Львоў)
У горадзе ўсё спакойна, толькі гатэлі стаяць пустыя — няма турыстаў з Расіі. Панікі ў Львове зусім няма — ніхто не верыць, што рускія могуць аж сюды дайсці. Пратэстаў амаль няма — усе хочуць пачаць працаваць урэшце.
Мэр наш звярнуўся да крымчан з падтрымкай. Калі казаць пра «абарону рускамоўных», то 28 працэнтаў львавян — рускія. Не рускамоўныя, а рускія.
Галоўная крыніца даходаў — турызм. Самыя багатыя — масквічы. Навошта нам прыцясняць тых, хто нас корміць? Гэта абсурд.
Гарэгін Тарасян, рабочы (Запарожжа)
Трывожна тут, хоць усё ідзе сваім парадкам: крамы працуюць, тралейбусы ездзяць. Усе размовы, вядома, толькі пра адно — нават размова пра надвор’е ператвараецца ў спрэчку пра палітыку і ці будзе вайна.
Данецк, Адэса, Херсон і Крым — адчуванне такое, што губляем… Там «цітушкі», якія не арыентуюцца на мясцовасці і не разумеюць украінскай, вывешваюць сцягі Расіі і захопліваюць ОДА [абласныя дзяржадміністрацыі, аналаг нашых аблвыканкамаў]. Запарожжа і Днепрапятроўск пакуль трымаецца, ля помніка Леніну чалавек па 100—200 збіраецца хіба што.
Шмат хто атрымаў выклік у ваенкаматы. Шмат і добраахвотнікаў, нават і ва Усходняй Украіне…
Думаю так (пакуль што): я не пайду ў ваенкамат (хоць быццам бы я не павінен прызывацца, як бацька траіх дзяцей). Але як дойдзе да дрэннага — адпраўлю сям’ю да бацькоў у Расію і падамся ў добраахвотнікі або партызаны… Спадзяюся, ніколі мне такое рашэнне прымаць не давядзецца.
Мы проста апынуліся на новым вітку, у 1938 годзе. Прапаганда ў Расіі шалёная — сваякі маёй жонкі пасварыліся з ёй! Ім іх дачка кажа: тут усё не так, як вам паказваюць! Яны кажуць: табе, відаць, наркотыкі на Майдане далі і зазамбіравалі.
На фоне рыторыкі з Крамля назіраю ў сваіх знаёмых, раней талерантных і пасіўных, долю агрэсіі: аж да заклікаў «маскалёў — на нажы!». Людзі, якія размаўлялі па-руску, пераходзяць на ўкраінскую. Іншыя, наадварот, крычаць пра Пуціна і патрабуюць скінуць бомбу на Львоў. Раскол грамадства ў Запарожжы, дзе заўжды было ціха, стаў відавочны.
Што тычыцца панікі — быў адзін момант: у апошнія дні супрацьстаяння (да таго, як Януковіч збег), былі чуткі. І ўсе рынуліся ў банкі / банкаматы забіраць грошы, чэргі былі шматгадзінныя. Пасля банкаў народ кінуўся ў крамы за «панічнай торбачкай» (як спявалі «Браты Гадзюкiны» — «40 пачак «Верхавіны», мыла, валёнкі і майка), скуплялі масава соль і крупы. Некаторыя здымалі вялікія сумы грошай і скуплялі бытавую тэхніку, валюту.
Але тых, хто перажыў 90-я, цяперашнія падзеі ўжо не палохаюць…
Аляксандр Тапілаў, дызайнер (Адэса)
У Адэсе ўсё ідзе спакойна: людзі на працу ходзяць, піва п’юць, актыўнасці, апроч палітычных сходак, няма. Цэны падраслі, але гэта ад падзення грыўны. Трошкі крымінальная абстаноўка пагоршала, калі «цітушак» прывозілі, але цяпер іх ужо адвезлі назад.
Я напалову рускі, напалову — яўрэй. Па-ўкраінску я да гэтага часу не гавару, на жаль. Гэта значыць, па ідэі Пуцін увёў войскі для таго, каб выратаваць і мяне.
Адэса яшчэ не так даўно была максімальна праянуковічаўскі горадам. Таму, калі я ў інтэрнэце глядзеў усе гэтыя прарасейскія мітынгі ў Харкаве, Данецку ды іншых усходніх гарадах у суботу, 2 сакавіка, я неяк вызначыўся адразу: заўтра іду на антыпуцінскі мітынг абавязкова. Каб усе яны бачылі: Адэса супраць Пуціна! Адэса супраць уварвання Расіі! Адэса стамілася. Нас было 20 000 чалавек. Я глядзеў на людзей: культурныя, інтэлігентныя, моладзь, старыя, розных нацыянальнасцяў. І ўсе разам крычаць: «Пуцін гэць!»
Мой сябар з Харкава расказвае, што да іх на антымайданаўскі мітынг звезлі людзей з расійскіх памежных вёсак, каб яны стаялі з рускімі сцягамі: змрочныя людзі.
Я не хачу жыць у Расіі. Я хачу жыць ва Украіне!
Макс Таўрычаскі, музыка (Кіеў)
Рускамоўнае насельніцтва ніхто ніколі прыціскаў. У Кіеве кнігі ў метро амаль усе на рускай, большасць газет і часопісаў. На дарозе Львоў-Луцк стаяць помнікі савецкім салдатам, пафарбаваныя свежай фарбай, побач крыжы УПА, свечкі-лампадкі стаяць і ў тых, і ў гэтых.
Я сам родам з Херсона, размаўляю па-руску, разумею па-ўкраінску. Вось вярнуўся з Львова і Луцка, размаўляў там па-руску.
Я не Пуцін, каб ведаць, будзе вайна альбо не. Але мабілізацыя насельніцтва пачалася — людзі самі ідуць у ваенкаматы. А панікі ў краіне няма, усе набаяліся ўжо.
Я спыняю сваю канцэртную дзейнасць на тэрыторыі РФ. Прашу прабачэння ў тых, хто чакаў мае канцэрты ў Ліпецку і Уладзіміры ў сакавіку, але ваша дзяржава і агульная атмасфера, што склалася ў вас вакол Украіны, не пакідаюць мне іншага выбару.
Ларыса Панамарова, пенсіянерка (Кіеў)
Мы жывём у цэнтры Кіева, на Падоле. У Кіеве цяпер усё спакойна. Была вялікая трывога ў часе Майдану, можа, людзі проста загартаваліся?
Ніякіх прыкмет панікі няма, у крамах і на базарах ёсць усе прадукты, што звычайна. Усе прадпрыемствы і арганізацыі працуюць у звычайным рэжыме. Муж таксама ходзіць на працу.
Ніякага страху ў нас няма. Украінцы маюць такую асаблівасць, што чым больш на іх ціснуць, тым больш яны супраціўляюцца. Таму я спакойная: мы выстаім. А Пуцін, па-мойму, проста шызафрэнік.
Андрэй Білык, гаспадар сеткі крамаў для турыстаў (Львоў)
У горадзе ўсё спакойна, толькі гатэлі стаяць пустыя — няма турыстаў з Расіі. Панікі ў Львове зусім няма — ніхто не верыць, што рускія могуць аж сюды дайсці. Пратэстаў амаль няма — усе хочуць пачаць працаваць урэшце.
Мэр наш звярнуўся да крымчан з падтрымкай. Калі казаць пра «абарону рускамоўных», то 28 працэнтаў львавян — рускія. Не рускамоўныя, а рускія.
Галоўная крыніца даходаў — турызм. Самыя багатыя — масквічы. Навошта нам прыцясняць тых, хто нас корміць? Гэта абсурд.
Пераслухала. Было. ) А што гэта значыць?
Я пра нажы чакала.) Некалькі разоў нават глядзела.
Слова гілляка не ведаю.) Таму не разабрала.)
Прабачаюся тады.)
Солнцева, зацепись,не вопрос)
Я тебе ответила,что никакая и могу это только повторить.Вот в данном исполнении(как оно подано) мне не понятна и не симпатична ни одна.
На весь этот вой русских в Крыму хочется сказать две вещи:
1. неужели им не понятно, что путин просто их использует в своих личных корыстных интересах? с помощью пропаганды,криминала, военных и неадекватных элементов неустроенных в жизни и аргессивиных?
2. почему должны страдать опять крымские татары? если кто-то так жаждет домой в россию - он может поехать сам домой в россию, без принуждения к этому дому других людей.
1. неужели им не понятно, что путин просто их использует в своих личных корыстных интересах? с помощью пропаганды,криминала, военных и неадекватных элементов неустроенных в жизни и аргессивиных?
2. почему должны страдать опять крымские татары? если кто-то так жаждет домой в россию - он может поехать сам домой в россию, без принуждения к этому дому других людей.
Дзякуй, што знайшла такі час.)
Загаловак, праўда, хлусня.) Лідар крымскіх татар пасля сустрэчы ў Маскве ясна сказаў, што ён за адзінства Украіны, за захаванне яе цэласнасці.
Так што упэўненасць, што татары будуць галасаваць за, мякка кажучы, прыцягнутая за вушы. Хаця мажлівасць гэтага і не выключана, само сабой.)
гугл-перакладчык мне ў дапамогу.
Гілляка - галінка.)
Викалина, про первый вопрос не знаю, а второй - это просто психология советского человека. О чем мечтал советский человек? - съездить за границу, а если не может заграницу, то хотя бы в Прибалтику, потому что там - почти как заграница. И этому советскому человеку совсем не хотелось менять свою жизнь, работать, убирать, что-то делать, что бы жить так же хорошо, как на Западе. Ему просто тупо хотелось присоединить часть заграницы к себе и там отдыхать от советского быта. А на мнение проживающих там людей ему было плевать.
имя-как-имя
Well-known member
Журналистам ТСН удалось выяснить некоторые подробности темного прошлого главных крымских сепаратистов Аксенова и Константинова.
Что характерно (с) - самоназначившихся руководителей с темным прошлым крымчане не боятся, а боятся - та-дам! - украинцев. Логично, чо.
- Статус