У эксклюзіўным інтэрв’ю Еўрарадыё вядомы польскі рэжысёр Януш Юзэфовіч расказаў, як забракаваў Ялфімава ў “Прароку”, чаму працягвае супрацоўнічаць з Беларуссю і ці здолее спявак купіць магічную скрыню ў Каперфільда.
— Пан Януш, вядома, што вы плануеце ў бліжэйшы час наведаць Мінск, каб працягнуць працу з Пятром Ялфімавым і зрабіць яму шоў для выступа на "Еўрабачанні". Ці не маглі б вы сказаць некалькі слоў пра асноўную ідэю вашай рэжысёрскай задумы?
— Усе пытанні на гэтую тэму я пераадрасую спадару Ціхановічу. Я не буду на гэтую тэму гаварыць, бо усе пытанні трэба ўзгадняць там.
— Тады звернемся да падзей мінулых: ці расстроіла вас як творцу тое, што Ялфімаў адмовіўся ад першапачаткова прапанаванай вамі ідэі шоў на яго песню?
— Ну, адмовіўся. Разумееце, апынулася, што гэтаму артысту ўсё перашкаджае спяваць. Ён не можа ні стаць, ні сесці, не можа нічога іншага рабіць, акрамя таго, як спяваць. Я разумею гэта… зараз. І будзем так рабіць, каб не перашкаджаць яму ў жыцці.
— А ці спадабалася вам самому песня, якую абраў для "Еўрабачання" Ялфімаў?
— Так. Калі б яна мне не падабалася, я б не рабіў гэтую працу.
— Аляксандр Ціхановіч прызнаўся, што вам ужо было заплачана за зробленую працу. Можна даведацца, колькі гэта?
— Па-мойму, гэта не вашая справа.
— Я пытаюся не дзеля таго, каб падлічыць заробленыя вамі грошы. Пасля таго, як Ялфімаў адмовіўся ад прапанаванай вамі ідэі шоў, Аляксандр Ціхановіч сказаў: “Хай робіць сваё шоў, але найперш верне грошы, якія Белдзяржтэлерадыёкампанія выдаткавала на працу рэжысёра”. Вось нам і цікава: што гэта за сума, калі Ялфімаў вырашыць не вяртаць яе, а пагадзіўся на далейшую працу з вамі?
— Я разумею. Але мне не хочацца гаварыць на гэтую тэму. Мяркую, што малады артыст не да канца разумее прафесійную працу. Ён, напрыклад, не ведае, што Кайлі Міноўг вісіць пад столлю, прывязаная за нагу, і спявае песню. І ўсё дзеля таго, каб здзівіць публіку. Ён гэтага не разумее і з ім трэба як з дзіцём.
— Вы рэжысёр з сусветным імем. Не думалі адмовіцца ад працы з Ялфімавым пасля таго, як ён горда заявіў, што працаваць з вамі не хоча, а прапанаваны вамі нумар — нічога не варты?
— Я на гэтую працу дамаўляўся са сваім сябрам спадаром Ціхановічам, а не са спеваком. Я працую з Ціхановічам, для яго я гэта раблю. У іншым выпадку я б увогуле гэтым не займаўся. Я працую для спадара Ціхановіча, і для мяне галоўнае яго меркаванне наконт таго, што я раблю. Ён мяне папрасіў, каб я гэтае шоў зрабіў, ён у мяне яго замовіў і таму з ім я буду на гэтую тэму размаўляць, а артыст… Артыст — чалавек капрызны і бывае па-рознаму. Але, па-шчырасці, у сваёй працы я яшчэ не сутыкаўся з такімі.
— Ялфімаў настойваў, каб у шоў прысутнічала ілюзіяцыйная кабіна, з якой ён, нібыта Каперфільд, з’яўляецца на сцэне. Ці плануеце Вы ўставіць гэты эпізод у сваё шоў?
—Такі нумар вельмі проста робіцца: трэба замовіць такую кабіну ў Каперфільда, якая каштуе каля мільёна долараў, і няма ніякіх праблем. Калі ў гэтага вакаліста ёсць такія грошы — няхай замовіць. Думаю, Каперфільд яму без праблем такую кабіну зробіць.
— Зараз Ялфімаў і яго дырэктарка кажуць, што спявак Ялфімаў і шоў Юзэфовіча будуць паасобку на сцэне: Пеця будзе спяваць, а Юзэфовіч паказваць шоў. Вы сабе гэта ўяўляеце?
— Яшчэ раз скажу: ён не да канца разумее свайго ўдзелу ў праекце. Калі ён будзе нешта рабіць як прыватная асоба — тады ён будзе ў якасці прыватнай асобы наймаць сабе рэжысёра. Ён тады будзе казаць усе свае пажаданні, што яму падабаецца, а што — не. А тут усё крыху па-іншаму: гэта не яго прыватная прагулка. Гэта вялізны праект і не з яго грашыма. Таму ён павінен слухаць і кагосьці іншага, акрамя сябе і сваёй жонкі ці хто там яна такая каля яго. Слухаць людзей таму, што, магчыма, ён не да канца ўсё разумее, што ён не самы лепшы ў свеце, што ёсць яшчэ людзі, якія могуць нешта цікавае прыдумаць. Цяжка сказаць, што гэта за конкурс — "Еўрабачанне". Гэта конкурс песні, вакалістаў і дзеянняў на песню. Таму трэба зрабіць так, каб кожны з гэтых элементаў быў якасны. Ялфімаў — гэта вельмі важная частка, але не 100 адсоткаў гэтай карціны. Таму хай Ялфімаў займаецца спевамі, а астатняе пакіне людзям, якія лепш ведаюць гэтую прафесію, чым ён.
— Пасля гэтага “непаразумення” з Ялфімавым ці будзе ў вас жаданне калі-небудзь яшчэ супрацоўнічаць з беларускімі артыстамі?
— У мяне жаданне будзе. Бо пасля працы над “Прарокам” я даведаўся і пра Беларусь, і пра людзей там. Я даведаўся, што гэта нармальная краіна, дзе жывуць нармальныя людзі: прыгожыя, дурныя, мудрыя — як і паўсюль. Ёсць група прыгожых маладых людзей, з якімі я з задавальненнем працаваў. І ў будучым, спадзяюся, калі будзе такі шанец, з задавальненнем буду працаваць. Дарэчы, пра што хачу сказаць: Ялфімаў прыйшоў на кастынг для “Прарока” — і ён не прайшоў яго! А не прайшоў таму, што я задаваў яму пытанні, а на гэтыя пытанні адказвала яго жонка.
— Вы маеце на ўвазе Касмачову?
— Так. І я пасля трэцяга альбо чацвёртага пытання сказаў: “Выбачайце, але я хачу з хлопцам паразмаўляць, з якім мне, магчыма, давядзецца працаваць паўгода, а не з вамі! Калі ласка, змоўкніце і сыдзіце адсюль”. Апынулася, што гэта немагчыма. Таму калі б гэтую працу мне не прапанаваў мой сябра Ціхановіч, я б з гэтым чалавекам не працаваў бы.
— Дарэчы, зараз Касмачова паўсюль расказвае, што калі яны прыехалі ў Варшаву, паглядзелі на прапанаванае вамі шоў і не прынялі яго, вы крычалі на іх, мацюкалі… Ці сапраўды так было?
— Калі мацюкаўся, то значыць, што я вельмі добра па-руску ўмею гаварыць! Гэта глупства, і мне нават не хочацца пра гэта гаварыць.