Igra, я не бачу супярэчнасцяў ва ўсіх апошніх тэкстах.)
Шчасце - яно і ў тым, каб не мучыцца пакутамі сумлення і пачуццём віны.
Пакрыўдзіць уласнае дзіця, зрабіць яму балюча - што можа быць жахлівей?
Што можа быць жахлівейшым за пачуцці, якія перажывае праз столькі год мама - аўтарка ліста?
Не дзеля дзіцяці, дзеля сябе варта гаварыць “Малыш, посмотри на меня, ты устал сейчас и раскричался от усталости, тебе просто пора спать” замест “Хватит орать, марш в свою комнату”. Іначай жа сэрца разарвецца ад болю. Не сёння, дык заўтра.
Шчасце - яно і ў тым, каб не мучыцца пакутамі сумлення і пачуццём віны.
Пакрыўдзіць уласнае дзіця, зрабіць яму балюча - што можа быць жахлівей?
Што можа быць жахлівейшым за пачуцці, якія перажывае праз столькі год мама - аўтарка ліста?
Не дзеля дзіцяці, дзеля сябе варта гаварыць “Малыш, посмотри на меня, ты устал сейчас и раскричался от усталости, тебе просто пора спать” замест “Хватит орать, марш в свою комнату”. Іначай жа сэрца разарвецца ад болю. Не сёння, дык заўтра.