Мне здавалася, што ад назоўніка цвіценне, не?А растлумачце хто, клск. Чаму "цвіце" і "цвісці"?
Мне здавалася, што ад назоўніка цвіценне, не?А растлумачце хто, клск. Чаму "цвіце" і "цвісці"?
я разумею.) Дзякуй.)я не утверждаю, я предполагаю))))
Хочаш сказаць, што гэта проста розныя карані?Мне здавалася, што ад назоўніка цвіценне, не?
А не цвіў?
Так! І ўсміхацца ж было, і праўда.Цвисци - цвет, усмихацца - усмешка, квитнець - кветка, памираць- памерци
а паглядзіце замежную літаратуру, перакладзеную на беларускую мову. Прынамсі, швэдскую.художественную литературу печатную посоветуете
Калi яшчэ актуальна. Ёсць так званыя гiстарычныя чаргаваннi (каранёвыя), дзе "е" (i "я" таксама, але радзей) у першым складзе перад нацiскам пераходзiць не ў "я", а ў "i":Спадарства. А растлумачце хто, клск. Чаму "цвіце" і "цвісці"?
Калі цвёў і цвет?
Катерина, безумоўна, чытаць. У маім дзяцінстве было шмат цікавых твораў на беларускай мове, напэўна, зараз іх яшчэ больш.
Я звычайна раю знаёмым гэты падручнік: http://old.knihi.com/www/padrucnik/downloads.htm. Там і дыялёгі ёсць.
Застаецца толькі высветліць, да якога з пунктаў належыць твой прыклад.)§ 17. Падоўжаныя і падвоеныя зычныя
1. На пісьме падоўжаныя зычныя ж, з, дз, л, н, с, ц, ч, ш, якія стаяць паміж галоснымі, абазначаюцца падвоеным напісаннем адпаведных літар (падоўжанае дз на пісьме перадаецца як ддз): замужжа, Залужжа, раздарожжа, ружжо, маззю, рыззё, суддзя, разводдзе, ладдзя, пападдзя, колле, вяселле, наваколле, карэнне, насенне, вараннё, двукоссе, калоссе, адкрыццё, дзесяццю, жыццё, забыццё, куцця, мыццё, пятнаццаццю, пяццю, пяццюдзесяццю, свацця, суквецце, ламачча, ноччу, Уручча, зацішша, узвышша, мышшу.
2. У запазычаных словах, у тым ліку ва ўласных імёнах і назвах, і вытворных ад іх словах падвоеныя літары звычайна не пішуцца: граматыка, група, калектыў, калекцыя, сума, карэспандэнт, каса, касір, тэрыторыя, піца, саміт; Ала, Васа, Генадзь, Іна, Нона, Іпаліт, Кірыл, Адэса, Калькута, Марока, Ніца; але: бонна, донна, манна, панна, ванна, мадонна, саванна; Ганна, Жанна, Сюзанна, Мекка і інш. Напісанне такіх слоў вызначаецца па слоўніку.
3. Ва ўласных імёнах і назвах падоўжанае вымаўленне зычных адлюстроўваецца на пісьме: Аўгіння, Аксіння, Анісся, Аўдоцця, Наталля, Таццяна, Усціння, Фядосся, Траццякоўка; Краснаполле, Залессе, Закарпацце і інш.; але: Ілья, Емяльян, Касьян, Ульян, Ульяна, Юльян, Юльяна, Традзьякоўскі і вытворныя ад іх: Ільін, Ільіч, Ільінскі, Ільічоўка, Ульянаў, Ульянаўск, ульянаўскі і інш.
Почему-то мне кажется некорректным убирать сдвоенную с в "Асса".
Калі разглядаць назву фільма як абрэвіятуру, то павінна быць "Асса"— Кстати, откуда это название «Асса» вообще взялось?
— Это все благодаря Серёже Бугаеву, «Африке». Поначалу фильм назывался «Здравствуй, мальчик Бананан» или ещё как-то, в том смысле, что «здравствуй, новый мальчик». А как-то ночью Серёжа пришёл ко мне и говорит: «Назовите фильм „Асса“!» — «Но почему „Асса“?» — «Не важно, если хотите фильму успеха, назовите „Асса“, — твердит Африка. — А почему, я вам завтра скажу». Только чтобы отвязаться, я пообещал ему. На следующий день он разродился каким-то словоблудием про «чистых» и «нечистых» спасенных тварей, про ветхозаветного Ноя, который, сойдя на землю со своего ковчега, вскричал: «Ас-с-са!!» А потом, поняв, как он меня всем этим утомил, Бугаев сказал: «Ну не хотите так, тогда можете это название рассматривать как аббревиатуру: „Автор Соловьёв Сергей Александрович“».