я бы извинилась перед Танюшей.
Я прабачылася. Некалькі разоў.
Что ты все время кричишь?
Я не крычу. А спакойна гавару, падкрэсліваючы, выдзяляючы тое, на што хачу атрымаць адказ ужо цягам 5-й старонкі.
Стараюся, як магу, каб зразумелі.
Бо адчуванне, што рознымі мовамі размаўляем.
Я уже ответила на этот вопрос.
Это вопрос чистоплотности-раз. Второе-для меня важны перспективы, я не живу только сегодняшним днем. Грубо говоря-это мое личное решение, возможно у ущерб моменту и быстрым деньгам.
Ты прабач, клск. Я дапускаю, што для цябе відавочна тое, чаго не разумею я.
Ты можаш не адказваць далей, калі гэта табе непрыемна ці выклікае не вельмі станоўчыя эмоцыі.
Але я такі дазволю сабе спытацца.
Калі гэта пытанне чыстаплотнасці, то ці можна называць такую рэкламу, рэкламу, з вельмі сумнеўнай чыстаплотнасцю добрай?
Ці насамрэч маральныя катэгорыі ў сферы рэкламы проста перастаюць дзейнічаць? І калі перастаюць, то да якой мяжы? І ці ёсць яна ўвогуле?
Паўтаруся, можаш не адказваць.
Мне важна і цікава, але не крытычна настолькі, каб быць пасланай табой куды падалей.
Давай уже заканчивай срач
Дарма ты. Я на поўным сур'ёзе пра рызыкі пытаюся.
Мне даводзіцца вельмі сябе стрымліваць, улічваць, што я размаўляю
з табой. Думаю, ты гэта разумееш.
Ну скажем так, считала такой шанс очень маловероятным
Ничтожно маловероятным.
Проста малаверагодным. І працягваю так лічыць. Але саму верагоднасць не выключаю.
У чым нашыя меркаванні так крытычна не супадаюць, каб ісці па спасылках?