Romashka75, які цяпер час? Што з ім глабальна не так, што хтосьці дакладна ведае за іншага, што той не дарос рабіць штосьці такое, што той, першы, робіць= дарос? Яго хто паўнамоцтвамі такімі надзяліў? Мессія, можа, сам?Вот не вижу ничего оскорбительного в фразе -не готов в данном разговоре. Такое сейчас время.
Ведаеце, ёсць нейкія аб'ектыўныя каштоўнасці, якія належаць усім і нікому адначасова. Скажам, музыка (я пра класічную болей, ібо не ўсю сучасную адназначна можна каштоўнасцю назваць, а класіка часам ужо правераная), мастацтва, жывапіс ў прыватнасці і падобнае.
Вось я, прыкладам, не "рюхаю", пардон, у некаторых плынях таго ж жывапісу. Магу сказаць: я не дарасла, ці проста не вельмі разумею, таму складана меркаваць пра гэта.
Але калі які-небудзь сучасны мастак мне скажа, што я не дарасла да разумення ягоных карцінаў, я, думаю, засмучуся як бы. У тым сэнсе, што "а суддзі хто?" Ён хто, каб пра маё "дарасла" разважаць? Ісціна ў апошняй інстанцыі?
Так і тут. Калі нейкая матушка кажа чэлу, што ён не дарос да спраў на карысць царквы, яна пра што ўвогуле? Што яна дарасла? Што яна валодае адзіным ісціным веданнем пра тое, чым увогуле ёсць "дарос"?
Ды ён даўно можа дарос і перарос, але дапамагаць не хоча, не? Як увогуле ТАК можна фармуляваць сваё "фе", бо гэта "фе" па сутнасці і ёсць.
"Шкада", "вы б нам гэтым вельмі дапамаглі, але вырашаць вам" - вось мажлівыя адказы/рэакцыі на адмову. А не "не дарос". Вы, праўда, гэтага не разумееце?
І гэтае "не дарос", сапраўды, ва ўцаркоўленых вернікаў спрэс і побач гучыць. Прынамсі на старонках гэтага форума. І адштурхвае. Вельмі.